Cała oprawa graficzna przeszła zauważalny lifting w porównaniu z drugą częścią. Szczegółów na ekranie jest zauważalnie więcej, lokacje są bardziej naturalne (czy tylko mi w R2 wiele miejscówek kojarzyło się z "plastikiem"?), a dodatkowo twórcy serwują nam różnego rodzaju efekty - tu coś się skruszy, w innym poziomie zacina ostro deszcz, czy unosi się pył powojenny. Widoczność sięga po horyzont, design jest świetny i lokacje rzeczywiście zapadają w pamięć. Oczywiście przyczepić się też można - czasami animacja chrupnie, innym razem dostrzeże się niskiej jakości teksturę, czy ząbki na krawędziach, ale… odbieram grę jako całość, a tak zostawia po sobie świetne wrażenie. Może nie jest to ustanowienie nowego standardu, jednak muszę ocenić pracę grafików (i nie tylko) bardzo wysoko. Twórcy dokonali dużego skoku patrząc przez pryzmat całej serii. No i warto dodać, że gra obsługuje tryb 3D, co na pewno ucieszy wszystkich posiadaczy nowoczesnych telewizorów.
Oprawa dźwiękowa może się podobać. Czasami spokojna, a w innych momentach podniosła, epicka muzyka udanie buduje klimat, a odgłosom walki niewiele można zarzucić (może poza odgłosem zgładzenia Chimer, który nagrano troszkę za głośno). Poruszając temat dźwięku nie sposób nie wspomnieć o polonizacji. Resistance 3, wzorem poprzednich gier wydawanych przez Sony, został w pełni zlokalizowany na język polski. Jak to się udało? Cóż, jak w większości przypadków – średnio. Wykonawcy jak zwykle nie mogą zrozumieć, że powinni odgrywać jakąś sytuację z gry. Dlaczego przedzierając się przez zastępy Chimer, gość którego ochraniam woła mnie jakby chciał mnie zaprosić na niedzielny obiad? Chyba powinien być nieco bardziej przejęty sytuacją? Dlaczego podczas zmiany położenia postaci (załóżmy, że biegnie, potem kuca, czołga się itd.) głos nawet nie zadrży? Dlaczego wreszcie (tu już nie tyle zarzut do lokalizacji, co do developera) postać mówiąca do mnie podczas przedzierania się przez poziom w ogóle nie otwiera ust? Głosy niestety rażą sztucznością i owszem, da się je przeboleć, ale czemu w tak dużej grze całość została wykonana na odwal się? Do poziomu udanych lokalizacji np. Uncharted 2, czy God of War 3 zabrakło bardzo dużo.
Co gorsza, ponownie (obserwuję to już w którejś z rzędu produkcji Sony) ktoś nie potrafił wyczuć głośności i bardzo często głosy postaci nie przebijają się przez panujący na ekranie chaos i odgłosy walki. Jestem jeszcze w stanie to zrozumieć podczas przedzierania się przez zastępy wroga w trakcie rozgrywki, ale tego typu kwiatki są często spotykane podczas scenek przerywnikowych. Gdyby nie włączone na dole napisy, pewnie 1/3 kwestii nie byłaby zrozumiała. Na koniec jeszcze informacja dla tych, którzy lubią grać na oryginalnej, angielskiej wersji, ale z polskimi napisami. Niestety, nie ma takiej możliwości. Wersję językową można przełączyć zmieniając ustawienia XMB w menu głównym PS3, ale co się za tym wiąże, będziecie mieć do czynienia albo z polskimi głosami i polskimi napisami, albo (po przełączeniu na angielski) z angielskimi głosami i takimi też napisami. Szkoda. Podsumowując, i tak polecam raczej oryginalną wersję niż polskiego średniaka.
Zupełnie nie spodziewałem się tego, w jaki sposób Resistance 3 będzie współpracować z PS Move, czyli kontrolerami ruchowymi Sony. Gra przecież jest bardzo promowana dla tego kontrolera, ukazała się nawet edycja z Sharp Shooterem (czy jak ktoś woli po polsku: „Strzelcem Wyborowym” – nie ma to jak nasze tłumaczenia…). Tymczasem z Move praktycznie nie da się grać! Nie rozumiem dlaczego w tak niewielu recenzjach jest ten temat poruszany (domyślam się, że recenzenci po prostu nie posiadają PS Move, a co za tym idzie – nie mają o czym pisać), ale dla mnie jest to jedna wielka porażka. Zacznijmy od tego, że możliwości kalibracji podczas standardowego strzelania jest bardzo niewiele. Kilka mało mówiących wskaźników na czele z ustawianiem „martwej strefy” to trochę za mało. Zwłaszcza, że gra w ogóle nie obrazuje wprowadzonych zmian – trzeba to robić na chybił trafił i potem sprawdzać na żywo jaki daje to efekt. Wzorem współpracy z Move był dla mnie Killzone 3. Tam mnogość różnego rodzaju wskaźników przyprawiała o zawrót głowy, a jak już ustawialiśmy martwą strefę, to gra od razu pokazywała graficznie co się zmienia. O ile jednak ustawienia przy standardowym strzelaniu jeszcze można dopasować, to całkowitą porażką jest brak możliwości zmiany czułości podczas celowania. Po włączeniu zooma celować się właściwie nie da – ruchy działają z blisko sekundowym opóźnieniem (!), a do tego żeby w ogóle poruszyć celownikiem trzeba wykonywać głębokie, szerokie ruchy, co w ogóle nie jest intuicyjne. Jak na razie ten koszmarny lag + brak możliwości precyzyjnego celowania jak dla mnie dyskwalifikują ten tytuł jeśli chodzi o Move. Czekam na jakiegoś patcha, ale przecież nie tak to powinno wyglądać. Póki co zalecam grać na zwykłym padzie, oszczędzicie sobie niepotrzebnej frustracji.
