Jak wiemy, Sega już wiele lat temu straciła tytuł lidera (czy choćby znaczącą pozycję) na rynku konsolowym. Firma kilka lat wstecz postanowiła zakończyć pewien etap w swojej historii (Dreamcast stał się ostatnią konsolą byłego giganta sprzętowego) i wszystkie swoje siły skupiła na tworzeniu gier. Niestety, w ślad za porażką na polu hardware’u poszły także gry, które sygnowane były logiem firmy Sonica. Nie twierdzę oczywiście, że wszystkie pozycje od Segi są słabe, ale niestety większość z nich plasuje się w przedziale ocen pomiędzy 5 a 6. Wszystko to sprawiło, że do Bayonetty podszedłem z dużym dystansem i lekką obawą. Nie będę jednak owijał w bawełnę, że w chwili obecnej tytuł ten z czystym sumieniem mogę postawić obok takich tytułów jak Ninja Gaiden czy Devil May Cry.

Fabuła opowiedziana w Bayonetta zaczyna się dość tajemniczo. Przedstawione zostają Wam fragmenty historii sprzed lat. Dowiadujecie się o walczących ze sobą stronach, reprezentowanych przez - jak to zwykle bywa - dobro i zło. Główny wątek, oprócz przedstawienia ww. konfliktu, opowiada o rywalizacji dwóch najpotężniejszych czarownic. Jedną z nich jest właśnie tytułowa Bayonetta, w którą drodzy czytelnicy przyjdzie się wcielić właśnie Wam. Wasza bohaterka w wyniku tajemniczego wypadku straciła pamięć, która to powracać do niej będzie wraz z dokonywanymi przez Was postępami w grze. Przebieg wydarzeń został poprowadzony w bardzo ciekawy sposób, z dużą dbałością o detale. Więcej zdradzić nie mogę, bo popsułbym Wam całą zabawę, jednak jak już pewnie wywnioskowaliście z kontekstu, tym razem, dla odmiany, staniecie po ciemnej stronie mocy.

Widać, że twórcy wiele pracy włożyli w stworzenie profilów postaci, które biorą udział w przedstawionej historii. Bohaterzy są nie tylko bardzo charakterystyczni, ale także bardzo interesujący. W dobie dzisiejszych produkcji, w których fabuła stanowi dla developerów (w znacznej większości) jedynie przykrą konieczność, fakt tak rozbudowanego przedstawienia historii w Bayonetta zasługuje na wyrazy podziwu i szacunku dla developera.

Pora zająć się tym, co stanowi o klasie tego produktu, czyli rozgrywką. Na samym początku opiszę Wam pokrótce system walki. Trzy podstawowe ataki, z jakich będziecie mieli okazję skorzystać to: pistolety, kopniak oraz użycie aktualnie wybranej broni dodatkowej. Elementy te możecie łączyć w niemal dowolny sposób tworząc combosy - nie tylko skuteczne, ale także bardzo widowiskowe. Ilość kombinacji naprawdę robi wrażenie, a dodać jeszcze należy, że do Waszej dyspozycji oddanych zostaje kilka rodzajów broni zarówno palnej jak i białej, co bardzo rozszerza wachlarz możliwości. W miarę postępów w grze będziecie otrzymywać kolejne zabawki, które pomogą Wam w majestatyczny wręcz sposób rozprawić się z kolejnymi hordami przeciwników. Jakby tego było mało, z biegiem czasu będziecie również mogli zakupić dla Waszej postaci dodatkowe umiejętności w postaci nowych ataków specjalnych. Przyjemność, jaka płynie ze skutecznego wykonania kolejnej efektownej kombinacji nie pozwoli Wam oderwać się od konsoli przez długie godziny. To trzeba zobaczyć i przeżyć samemu. Esencja świetnego gameplayu w najczystszej postaci.

Jednak, aby nauczyć się skutecznej walki nie wystarczy opanowanie wszystkich „specjali”. Bardzo ważnym elementem staje się również wymasterowanie sztuki uników (podobnie jak w Ninja Gaiden). I tutaj właśnie przed Wami postawione zostaje swego rodzaju wyzwanie. Każdego przeciwnika cechują różne techniki ataku i potrzebna jest odrobina czasu, aby nauczyć się w odpowiednim momencie na te ataki reagować. Jeżeli jednak już Wam się to uda, zostaniecie sowicie wynagrodzeni. Uniknięcie ostatniego ciosu z sekwencji wroga w odpowiednim momencie skutkować będzie kilkusekundowym spowolnieniem oponenta. Czas ten możecie, a nawet musicie wykorzystać na przeprowadzenie dewastującej kontry. Bez opanowania tego elementu możecie zapomnieć o pomyślnym ukończeniu gry. Jednak gdy już to Wam uda się, spotęguje to mega-pozytywne doznania towarzyszące rozgrywce. Ja osobiście wręcz uwielbiam pozycje, w których skuteczny unik jest tak samo ważny (jeżeli nie ważniejszy) jak przeprowadzony atak. Dzięki takiemu rozwiązaniu tytuł stanowi dla gracza znacznie większe wyzwanie, a co za tym idzie przyjemność z obcowania z nim jest znacznie większa.