Tyb Mutiplayer to cztery tryby rywalizacji pomiędzy graczami i dwa tryby kooperacji online. Posiadacze PS3 mogą spróbować swoich sił w standardowym deathmatchu, eliminacji, zadaniach (swoją drogą tam występują z kolei jeszcze inne "podtryby") i tzw. Wyższej Lidze Gry, czyli czymś w rodzaju trybu Hardcore, który znamy z serii Call of Duty. Nie będę tutaj opisywał wszystkich trybów, map, broni, zbalansowania, itp. Powiem tylko, że Multiplayer jest zrobiony bardzo sprawnie i sprawia dużo radości. Może nie jest to rozrywka na lata, ale z pewnością dostarczy zabawy przynajmniej na kilka tygodni. Tym bardziej, że gra nagradza nas za wyniki nowymi skórkami i pozwala kupować "preki" dla naszej postaci wraz ze zdobywaniem coraz to wyższych poziomów. Kooperacja online też jest bardzo fajna, jednak bawi przez kilka godzin. Zupełnie nie rozumiem czemu nie udostępniono standardowego trybu współpracy w kampanii single-player. Przez 90% gry towarzyszy nam jakaś postać, myślę że dałoby radę dorobić do tego bardzo zgrabnie coopa, co podniosłoby ocenę, nie tylko w moim odczuciu.
Na oddzielny i to bardzo duży akapit zasługuje grafika. Jest wykonana z ogromnym pietyzmem, ale też widocznym artyzmem i określiłbym ją mianem "lekko pociągniętej". Z niewiadomych powodów miałem wrażenie, że twórcom wyciskanie tak świetnych efektów z PS3 przychodzi lekko jak gdyby "ot tak". Gra jest jednym słowem PRZEPIĘKNA. Najładniejsza gra jaką dane mi było widzieć na konsoli i kto wie, czy nie najładniejsza w ogóle. Wszystkie tekstury są diabelnie dokładne i ostre, wszystkie efekty cząstkowe, ognia, dymu, wybuchów wyciskają z piersi ciche "achy i ochy". Gra świateł to majstersztyk, a nawał szczegółów i szczególików przyprawia o zawrót głowy!
Jakby sama grafika nie wystarczała to w dodatku animacja w Uncharted 2 staje na zaszczytnym pierwszym miejscu na podium robiąc sobie miejsce wśród Assassins Creed i Prince of Persia. Po prostu odjęło mi mowę kiedy chciałem zdjąć po cichu jednego z przeciwników, zakradłem się i nacisnąłem kwadrat po czym ze zdziwieniem obserwowałem, że Drake zamiast go "normalnie" udusić czy skręcić mu kark, złapał faceta za głowę i przywalił nią w stojący obok murek. Powaliło mnie to na kolana, autentycznie. Wspominałem już, że animacje wyglądają niesamowicie wręcz naturalnie?
Poza genialną grafiką i animacją do zasług developera trzeba także zaliczyć ukazanie tego wszystkiego w cudownie filmowy sposób. W tej kwestii Uncharted 2: Among Thieves stanowi pewien przełom i mam nadzieję, że wyznaczy nowe standardy. W grze praktycznie nie ma QTE a większość epickich, filmowych scen przeżywamy w trakcie gameplayu. Owszem, sceny przerywnikowe są (to jasne), ale nacisk filmowości przesunął się w produkcji Naughty Dog bardziej w stronę interaktywnej części rozgrywki. A jest co podziwiać. Wielu reżyserów powinno patrzeć z zazdrością na Uncharted 2, bo to co się dzieje w tej produkcji to momentami prawdziwy majstersztyk. Oczywiście mowa głównie o scenach akcji, ale podczas całej gry miałem wrażenie uczestniczenia w nowej produkcji o przygodach dzielnego archeologa, niejakiego Indiany... Są więc sceny pościgów (genialne!), desperackiej walki (epickie!), podróży w nieznane (intrygujące!), podziwiania krajobrazów (kapitalne!) czy ucieczek wśród wybuchów (druzgoczące!). Dla mnie do historii przejdzie scena, w której znajdujemy się w walącym się budynku...
Co do dźwięku to wszystko w tej kwestii zrealizowane jest poprawnie, a nawet bardzo dobrze. Nie mam zastrzeżeń do odgłosów otoczenia, nie narzuciły mi się żadne sztuczności. Głosy postaci są znane w części z poprzedniej odsłony, ale i tym nowym nie można nic zarzucić. Spodobał mi się bardzo głos Chloe (która swoją drogą jest moją ulubienicą w tej grze) - jest tajemniczy, lekko zawadiacki i bardzo seksowny. Warto też wspomnieć, że gra jest w pełni zlokalizowana i to zlokalizowana bardzo dobrze. Ja co prawda przyzwyczaiłem się już do głosu Drake'a i spółki z pierwszej części, ale nie mogę powiedzieć żeby polskim odpowiednikom czegoś brakowało. Brawo dla SCEP, polska lokalizacja na wysokim poziomie może kiedyś stanie się standardem, kto wie?
| PRAWDZIWY POCZĄTEK UNCHARTED 2
Twórcy zaczęli całą opowieść od sławnego już motywu z wiszącym nad przepaścią wagonem. Sekwencja ta trwa tylko chwilę i potem akcja przenosi się cztery miesiące wstecz, już do prawdziwego wstępu gry. Teraz rozumiem już dlaczego autorzy tak postąpili – w dzisiejszych czasach każda duża produkcja musi zacząć od mocnego uderzenia, nie może się rozkręcać powoli. Pierwszy, prawdziwy rozdział Uncharted 2 jest tymczasem spokojny i trochę problematyczny. Drake wraz ze swoim towarzyszem Flinnem przedziera się pod osłoną nocy do jednej z wierz, w których przetrzymywana jest tajemnicza lampa. Cały pic polega na tym, że w tym fragmencie TRZEBA się skradać, jest to narzucone przez twórców. Musicie wszystko wykonywać w dokładnie takiej kolejności, jak to zaplanowali ludzie z Naughy Dog, więc mamy tu do czynienia z maksymalną liniowością. Jeśli zboczycie ze ścieżki lub wykonacie jakiś ruch za późno, czeka Was restart. Czasami oczywistym jest w którą stronę trzeba się udać, ale bywają momenty, w których do znalezienia tej właściwej drogi potrzeba kilku nieudanych prób. Ktoś, kto wie co robić, przejdzie cały ten level szybko i gładko, ale za pierwszym razem tak dobrze nie ma. Dobrze więc, że twórcy nie zaczęli od takiej sekwencji „trial & error”, tylko od czegoś mocniejszego, bo na pewno nie zachwyciliby widowni już na samym początku. Muszę jednak dodać, że kolejne rozdziały są już niesamowicie ekscytujące i gra rozkręca się z każdą minutą. Jeśli myślicie, że pierwsze godziny z tym tytułem są świetne, to poczekajcie aż dotrwacie do końcówki. Ona dosłownie zrywa kask razem z głową. [Ski] |
