Kolejna sprawa to dziwnie wysoki poziom trudności. Jak juĹź wspomniałem, tutaj nawet zaliczanie wszystkiego na pierwszym miejscu niewiele da, bo moĹźe zabraknąć niewielkiej liczby punktów do odblokowania kolejnego wyzwania. Trzeba więc powtarzać zaliczone juĹź wyścigi, aby uciułać te kilkaset punktów więcej niĹź uzbierało się do tej pory… co moĹźe zająć nawet długie godziny, jeśli się Wam nie poszczęści. Całą grę moĹźna zaliczyć w jakieś 8-10 godzin, ale ukończenie tego wszystkiego na 100% to zadanie dla prawdziwych hardcore’owców. Po prostu ma się tu wraĹźenie, Ĺźe wygrana trochę zaleĹźy od przypadku.

Oprawa graficzna nie jest zła, ale teĹź nie dobija do czołówki gatunku. Średnio wykonane są samochody, które oczywiście nie są na licencji i tylko przypominają fury znane z licencjonowanych racerów. Lepiej wypada juĹź miasto, które po pierwsze jest bogate w szczegóły, a po drugie sporo elementów moĹźna zniszczyć. Nie jest to jednak coś, co zapisze się na dłuĹźej w Waszej pamięci, a juĹź totalnie karygodne jest dorysowywanie się całych budynków na naszych oczach, co niestety się tu zdarza. Niby podczas wyścigu trudno znaleźć czas na to, aby się temu przyglądać, ale momentami kłuje to w oczy. Animacja utrzymuje w miarę stabilne 30 fpsów na konsolach.

Oprawa dĹşwiękowa sama w sobie jest bardzo dobra, chociaĹź typ muzyki (electro-techno-mix) średnio pasuje do takiej rozwałki na ekranie. Osobiście wolałbym bardziej mocnego rocka, ale o gustach się nie dyskutuje. W kaĹźdym razie jest tu kilka grup (np. Overseer), które gwarantują przyzwoity poziom, a dodatkowo mixy znanych z Ridge Racera kawałków dopełniają całości. Smutne w tym wszystkim jest to, Ĺźe to chyba jedyny element, który jest pokrewny z poprzednimi częściami wyścigów od Namco.

Na pewno trzeba developera pochwalić za obecność w grze edytora tras. Nie stworzycie oczywiście torów zupełnie od zera, tylko co najwyĹźej skorzystacie z gotowych fragmentów tras, ale jest moĹźliwość swobodnego rozstawiania dodatków (skoczni, samochodów osobowych, ciężarówek). Stworzonymi przez siebie obszarami moĹźna podzielić się online z przyjaciółmi, co pewnie fanów tego typu zabawy utrzyma przed ekranem przez ładnych kilka tygodni. Oczywiście nie brakuje trybów online dla maksymalnie dwunastu graczy.

Granie w Ridge Racer Unbounded z początku przypomina drogę przez mękę. Męcząc się z dziwnym modelem jazdy i nie znając w pełni systemu (dlaczego tu nie ma porządnego tutoriala?!?) błądziłem przez jakieś dwie godziny w poszukiwaniu optymalnego sposobu na rozpracowanie nowego tworu Bugbear. Wówczas byłem gotów wystawić Unbounded nie więcej niĹź 5/10. Z czasem ocena nieco podskoczyła i ostatecznie, po około 10 godzinach grania w singlu przez dłuĹźszy czas zastanawiałem się czy wystawić mocne „6” czy słabe „7”… Ostatecznie zdecydowałem się na ten pierwszy wariant ze względu na sporo błędów i jakby nie było wykorzystywanie marki Ridge Racera, z którą to Unbounded nie ma praktycznie niczego wspólnego. Nie popieram takich praktyk i dlatego teĹź obniĹźyłem notę.

RRU to tytuł, który być moĹźe warto będzie kupić w jakiejś przecenie, bo jakość programu nie zachęca do wydania pełnej kwoty w dniu premiery. Ta generacja konsol widziała juĹź wiele lepszych arcade’owych marek, które poległy w starciu z bezwzględnymi prawami rządzącymi rynkiem. Unbounded teĹź wieszczę finansową klapę i mam nadzieję, Ĺźe Namco wreszcie obudzi się i dostarczy nam prawdziwego Ridge Racera. Tylko bardzo proszę, bez dziwactw pokroju rozbudowanego dema na PS Vita…

Rafał „Baron Ski” Skierski

PLUSY:

• Niezłe trasy, duĹźo skrótów do odkrycia;
• Efekciarstwo;
• Edytor tras;
• Ĺťywotność.

MINUSY:

• Co to ma wspólnego z Ridge Racerem?
• „Przypadkowy” model fizyczny;
• Ciężki do polubienia model jazdy;
• Oprawa graficzna nie zachwyca.