W sumie w trybie przygodowym do przejścia jest pięć różnorodnych światów. Poziomy główne to najczęściej wariacje na temat sekcji platformowych, natomiast nie zabrakło oczywiście również sporej liczby mini-gier, które można odblokować. Tutaj twórcy popisali się kreatywnością i dostarczyli nam różne warianty gier kojarzonych z innymi gatunkami. Jest wariacja na temat Bust-a-Move, Tetrisa, „whack-a-mole” (ubijanie młotkiem “kretów” – w tej roli wystające główki Sackboyów), czy nawet boks, w który można zagrać we dwoje. Co ciekawe, w przypadku większości z tych mini-gier konsolę należy trzymać w pozycji horyzontalnej (niczym smartfona), a wiele mechanizmów opiera się po prostu na dotyku. Przypomina to trochę małe gierki do pobrania z App Store czy Minisy. W każdym razie dzięki rankingom i współzawodnictwu z przyjaciółmi, te małe konkurencje są w stanie utrzymać przy konsoli na długi czas.
Jeśli jeszcze Wam mało, twórcy przygotowali dodatkowo specjalną sekcję „Salon gier”, w której można odblokować pięć pełnoprawnych nowych gier. Po zaliczeniu każdej z planet w trybie przygodowym, w „Salonie Gier” odkrywa się nowa produkcja. Co bardzo ciekawe, mimo że chodzą one na silniku LBP, w ogóle tego nie widać.
Jest chociażby Tapling, który bardzo przypomina LocoRoco, a polega na tym, aby dotrzeć czarnym żelkiem do końca etapu odpowiednio nim „strzelając” (przeciągając palcem po ekranie). Inny przykład to Super Conductor - gra logiczna, w której należy wypuszczać ładunki elektryczne i później tak operować obwodami, aby ładunek dotarł do celu. Retro Vector z kolei to latanie statkiem rodem z Asteroids po poziomach pełnych pułapek.
Nie ma sensu opisywać wszystkich gier bardzo szczegółowo, bo będzie lepiej jeśli sami je przetestujecie i zachwycicie się pomysłami twórców i możliwościami, jakie daje LBP Vita. To tak naprawdę pięć pełnoprawnych produkcji, które spokojnie mogłyby się ukazać na PS Store jako samodzielne, małe gierki. Każda z nich ma przynajmniej kilkanaście poziomów do zaliczenia i nie jest to zabawa na pięć czy dziesięć minut. Za ten tryb wielkie brawa dla autorów.
Oprócz trybu przygodowego i wspomnianych gier z „Arcade” mamy oczywiście jeszcze mocno rozbudowany edytor poziomów oraz możliwość sprawdzenia kreacji innych graczy. Jak zwykle w przypadku LBP, tryb społeczności to największa zaleta. Gwarantuje właściwie nieograniczoną żywotność grze, bo nawet po dwóch latach grania można odkrywać nowe, świetne levele stworzone przez zapalonych graczy. Oczywiście, w większości te twory to mega-crapy, ale dzięki systemowi oceniania i pisania komentarzy można zrobić wstępnie przesiew. W chwili, gdy piszę te słowa, najlepsze kreacje są już polecane w menu bezpośrednio przez twórców, więc zaglądając do tej tabelki można być pewnym znalezienia ciekawych, unikalnych etapów. Już teraz powstają plansze, które swoim rozbudowaniem i pomysłami zawstydzają developerów.
Edytor to inna bajka. Na zapalonych konstruktorów czeka… 67 samouczków. Trzeba mieć dużo samozaparcia, żeby przez to wszystko przebrnąć, ale rzeczy do omówienia jest cała masa. Twórcy chwalą się, że zaoferowali najbardziej rozbudowane narzędzie w historii serii i chyba rzeczywiście tak jest. Dzięki dodaniu wielu funkcji skojarzonych z ekranami dotykowymi, sterowanie podczas tworzenia jest jeszcze wygodniejsze niż do tej pory. Pewnym zgrzytem jest tylko fakt, że LBP Vita nie jest kompatybilne z poprzednimi kreacjami społeczności na PS3 czy PSP. Szkoda, bo już na starcie można było oddać graczom kilka milionów poziomów, w tym wiele perełek. A tak, na razie trzeba się zadowolić „tylko” kilkunastoma tysiącami nowych plansz, choć ta liczba będzie oczywiście z każdym miesiącem rosła.
Wielkie uznanie po raz kolejny dla polskiego oddziału Sony za pełną lokalizację gry na język polski. Oprócz tekstów mamy oczywiście również głosy profesjonalnych aktorów, z których na pierwszy plan wysuwają się Mirosław Wieprzewski (znany z ról Kulfona, Gargamela) i Piotr Fronczewski. Sprawdzili się w swoich rolach doskonale, a reszta wcale im nie ustępuje. W zasadzie nie ma się do czego przyczepić, a dzięki pełnej polskiej wersji językowej, zrozumienie edytora poziomów nie sprawia najmniejszych problemów. Gra jest pomyślana notabane głównie z myślą o młodszych graczach i w takim przypadku brak spolszczenia byłby strzałem w stopę.
