Aby odnaleźć swoją przybraną córkę Ciri, Geralt musi stawiać bowiem czoło nie tylko ludziom ścigającym młodą dziewuchę, ale również potworom, duchom i mnóstwu dziwnych, nadprzyrodzonych mocy, które nawiedziły jego świat. Aby więc nie dać szans przeciwnościom losu, Biały Wilk będzie zbierał zioła, szlifował miecze i ślęczał nad bestiariuszem, aby stać się jak największym „badassem” i być przygotowanym do walki. A warto to robić, bo gra łatwa nie jest, szczególnie na dwóch ostatnich poziomach trudności. Nawet po wbiciu kilkudziesięciu levelów Geralt nie jest super-bohaterem. Gnanie przez grę na upartego i toczenie bojów równie ciężkich co we wspomnianym przed chwilą Dark Souls jest możliwe, ale bezsensowne. Warto więc rozglądać się za każdą możliwą misją , a co ważniejsze do każdej z nich iść przygotowanym – z naostrzonymi mieczami, odpowiednio dobranymi smarami i eliksirami oraz obeznanym w słabych i mocnych stronach przeciwnika.
 Podobnie jak we wcześniejszych odsłonach serii, tak i tutaj pojawił się cykl dnia i nocy. |
Sporych zmian doczekało się drzewko rozwoju postaci, które zostało rozbite na cztery kategorie: szermierka, znaki, alchemia oraz zdolności. W odróżnieniu od typowego dopakowywania postaci, tym razem aby wybrana zdolność była aktywna, należy wyekwipować ją na osobnej gałęzi z ograniczoną liczbą miejsc. Od tego, jaką kombinację zdolności tam umieścicie zależy Wasz styl gry. Aby jeszcze bardziej usprawnić wybrany zestaw, można dopakować go odpowiednio dobranym kolorystycznie mutagenem, który potrafi wzmocnić umiejętność o maksymalnie 20 procent. Niezwykle opłacalne jest eksperymentowanie i poszukiwanie najlepszej możliwej kombinacji.
Skoro o kombinacjach mowa, to nie można nie wspomnieć o masie różnorodnych mieczy, zbroi i innych elementów ekwipunku. Już nie dość, że sama ilość dostępnego sprzętu przytłacza to większość postrada własny, indywidualny wygląd, który nie ogranicza się tylko do zmiany koloru. Nieraz stałem przed dylematem czy założyć ten przedmiot z lepszymi statystykami, czy ten, który będzie lepiej leżeć na mojej postaci.
| Gra potrafi oczarować. Grafika trzyma klimat drugiej części - zewsząd atakują przekolorowane widoki. |
Oko cieszą również wspaniałe, przepełnione słowiańskim klimatem krajobrazy. Widoki wznoszących się zamków i gór, opuszczonych wiosek, tętniących życiem uliczek to prawdziwe mistrzostwo. W ogólnym rozrachunku Wiedźmin 3 jest bardzo ładną grą, jednak nie definiuje na nowo pojęcia oprawy graficznej. Obojętnie nie można przejść również obok animacji i designu postaci. Bardzo cieszy dbałość o detale. Przykład? Broda Geralta rośnie w czasie rzeczywistym, więc co jakiś czas warto odwiedzić balwierza, aby utrzymać wygląd jego buźki pod kontrolą.
Olbrzymią robotę robi muzyka. Dialogi zarówno polskie, jak i angielskie stoją na równym, najwyższym poziomie. Szczególną frajdę robią takie smaczki jak nawiązania do polskiej kultury i mowy potocznej. Soundtrack, który jest dodawany do każdego pudełka z grą to małe mistrzostwo świata, szczególnie kawałki związane z wyspami Skellige.
| W powietrzu unosi się słowiański klimat. Widać to nie tylko w architekturze, ale również w ubiorze i zachowaniach NPC. |
Największą bolączką Dzikiego Gonu są długie czasy wczytywania. Nie ważne czy zginiecie, czy przemieszczacie się z jednego miejsca na drugie – gra potrafi trzymać Was w menusach przez około minutę. Rażą też spadki animacji. W3 ma problemy z utrzymaniem stałych 30 klatek na sekundę i lubi zwalniać, szczególnie widać to podczas przemieszczania się po zatłoczonych lokacjach. Nieco mniej znaczącymi mankamentami są drobne błędy, które zdarzają się każdemu sandboxowi – przykładowo przenikanie się obiektów, czy zacinanie skryptów. Poza tym irytująca bywa praca kamery, która podczas korzystania z wiedźmińskiego zmysłu i podczas poruszania się we wnętrzach budynków nie pozwala zerkać pod nogi Geralta, co znacznie ułatwiłoby tak częstą czynność jak schodzenie po schodach, czy drabinach.
BioWare i Bethesda mogą zacząć trząść portkami. Dziki Gon podniósł poprzeczkę gatunku RPG bardzo, bardzo wysoko. To właśnie względem tej gry będzie się oceniało pozostałe produkcje z tego gatunku. CD Projekt Red dostarczył największy, najbardziej przekonujący świat fantasy jaki do tej pory widzieliśmy. Na całość składają się również ciekawa linia fabularna, świetnie opracowane zadania i systemy, dzięki którym nowy Wiedźmin to najlepsze wirtualne miejsce do biegania, podróżowania i żeglowania. Długo czekaliśmy na taki tytuł, który wciągnie, zauroczy i wzruszy. Ale wiecie co? Było warto.
Paweł "Powlol" Rogalski
Zalety:
- świetnie napisane zadania i dialogi;
- wiarygodność świata;
- decyzje, które wpływają na wygląd uniwersum;
- design postaci i otoczenia;
- dubbing i oprawa dźwiękowa.
Wady:
- zwolnienia animacji;
- długie czasy wczytywania;
- pomniejsze błędy.
