Na rynku nie ma za dużego wyboru, jeśli chodzi o mordoklepki stawiające na realistyczne podejście do tematu walk (właściwie oprócz serii Fight Night Round nie doczekaliśmy się ostatnio pozycji o podobnej tematyce). Z pomocą przychodzi ekipa Yuke's ze swoim nowym produktem UFC 2009: Undisputed. Formuła Mixed Martial Arts jest bardzo popularna w Stanach Zjednoczonych oraz Japonii, natomiast w Europie zyskuje dopiero rozgłos. Dostaliśmy już kilka gier traktujących o walkach w organizacji UFC (Ultimate Fighting Championships), czyli najlepszej organizacji na świecie w formule MMA. Po paru latach przerwy kolej na następną produkcję próbującą oddać ducha tych pojedynków.
Jeśli kiedykolwiek oglądaliście galę MMA, to pewnie zauważyliście, że walka często odbywa się w dwóch płaszczyznach (stójce i w parterze). Autorzy rozwiązali sterowanie w bardzo dobry sposób nie zapominając o żadnym z tych dwóch aspektów walki. "Młócka" w stójce nie różni sie od innych bijatyk - można grać jak w każde inne mordobicie po prostu naparzając przyciski "geometryczne" licząc na znokautowanie oponenta. L1/L2 służą do miksowania ataków, odpowiednio na górę i dół lub wyprowadzenia ciosu specjalnego jak flying kane czy superman punch. Ataki na górę blokujecie za pomocą R1, natomiast za dół odpowiada R2. Prawdziwa zabawa zaczyna się, gdy chcecie walczyć w parterze. Za większość akcji wykonywanych na glebie odpowiada prawa gałka analogowa. Takedowny, rzuty, czy różnego rodzaje clinche otrzymujecie wykonując odpowiednie ruchy gałką. Walka w parterze jest bardzo techniczna, nie wystarczy ruszać analogiem jak najszybciej potraficie - liczy się raczej opanowanie i spokój. Bezmyślne wykonywane akcje poskutkują znalezieniem się Waszego fightera w bardzo niekorzystnej pozycji co może bardzo szybko doprowadzić do nokautu. Wszystkie kontry, reversale, czy przechwyty również uzyskujecie za pomocą odpowiednich ruchów wykonywanych prawą "gałą". Naciśniecie R3 poskutkuje próbą założenia dźwigni, po złapaniu np. reki przeciwnika zaczyna się mashowanie przycisków lub kręcenie okręgów analogiem. Jeśli, to Wasz zawodnik broni się przed założeniem dźwigni, naparzanie przycisku poskutkuje tzw. Brute Force Escape, natomiast kręcenie kółek analogiem da Technical Escape. Ucieczka techniczna jest trudniejsza do wykonania, ale gdy się uda, Wasz zawodnik znajdzie się w pozycji, która da Wam większą przewagę nad oponentem.
W grze dostępny jest tutorial, w którym wytłumaczona jest większość zagrań oraz trików niezbędnych do przetrwania w Octagonie. Najważniejsze, że twórcy rozwiązali sterowanie w sposób, który oddaje ducha walki w klatce, dając Wam możliwość walki w stójce, czy w parterze lub miksowania obydwu sposobów. Podczas starcia na szczególną uwagę zasługuje pasek staminy (jest on domyślnie wyłączony). Opisuje on kondycję fightera. Gdy Wasz podopieczny wykona dużo ciosów, poziom staminy zmniejsza się powodując wolniejsze poruszanie się postaci narażając ją na morderczą kontrę. Proponuję włączyć pasek staminy w opcjach, by lepiej "zrozumieć" stan w jakim aktualnie znajduje się Wasz zawodnik. Po pewnym czasie rozpoznawałem kondycję mojego fightera tylko po samym jego wyglądzie. Bardzo dobrze oddano ducha tego sportu, wiele walk zakończycie przez decyzję sędziów, jeśli jednak macie trochę szczęścia możecie zakończyć pojedynek już jednym ciosem, dzięki czemu nigdy nie można się czuć pewnie.
Głównym daniem dla samotników jest tryb kariery, w którym tworzymy swojego zawodnika i zaczynamy wspinać się po szczeblach kariery od przysłowiowego zera do bohatera. Edytor zawodników jest w miarę rozbudowany, jednak nie uświadczycie tutaj jakichś większych nowości względem innych gier. Możecie stworzyć całkowicie nowego wojownika lub skorzystać z gotowych szablonów dostępnych w grze. Po stworzeniu wyglądu zawodnika musicie wybrać po jednym spośród sześciu dostępnych stylów walk takich jak m.in kickboxing, boks, czy brazylijskie jiu-jitsu. Wyboru należy dokonać starannie, ponieważ raz wybranych stylów nie można już zmienić, a każdy z nich oferuje swoje unikalne zagrania. Następnie musicie rozdzielić punkty miedzy umiejętności Waszego fightera (takie jak obrona przed kopnięciami lub uderzeniami itp.). Kariera kręci się wokół kalendarza i otrzymywanych maili. Zawodnik ma kilka/kilkanaście tygodni przerwy między walkami, które należy dobrze wykorzystać. Możemy udać się na jeden z trzech rodzajów treningów podnoszących różne umiejętności (np. siła, szybkość, czy cardio), każdy z nich ma trzy poziomy intensywności od lekkiego do ciężkiego. Ciężki trening dodaje nam najwięcej punktów, ale zmniejsza staminę o większą ilość punktów niż treningi średnie lub słabsze, więc trzeba planować rozłożenie treningów, by nie przystąpić do walki wyczerpanym. Staminę odnawiacie dając Waszemu fighterowi tydzień odpoczynku. Macie również możliwość udania się na sparing. Sparing to nic innego jak dwuminutowa walka z przeciwnikiem, który stara się naśladować styl walki Waszego przyszłego oponenta. Po każdej takiej walce otrzymujecie punkty, które należy przeznaczyć na doskonalenie umiejętności. Dostajecie również maile z propozycjami dodatkowych pojedynków lub spotkań z fanami co daje dodatkowe ilości CREED, czyli creedability. Creed daje Wam dostęp do większej liczby sponsorów dzięki czemu możecie umieszczać nowe logosy na spodenkach Waszego zawodnika i w związku z tym otrzymywać więcej "creed" po każdej walce, co przekłada się na prestiż i popularność Waszego wojaka. Podczas trwania kariery dostaniecie również zaproszenia na obozy treningowe, na których macie wybór, które z dwóch dyscyplin chcecie doskonalić. Każdy ze stylów ma trzy poziomy zaawansowania, z każdym zaliczonym poziomem zwiększa się wachlarz ruchów możliwych do wykonania przez Waszego fightera oraz skuteczność poszczególnych technik. Pamiętajcie o rozwijaniu obydwu dyscyplin, by zwiększyć swoje szanse na zdobycie pasa UFC. Warto również poznać słabe i mocne strony każdego z Walczących, by dobrać odpowiednią strategię.
Kolejnym trybem, który zainteresuje samotnych graczy jest Classic Fights. Polega on na próbie zrekonstruowania wyniku walk, tak jak to miało miejsce w rzeczywistości, czyli np. trzeba wygrać konkretną walkę przez decyzję sędziów lub przez nokaut w drugiej rundzie itp. Autorzy oddali nam kilkanaście klasycznych walk, m.in. takie szlagiery jak pojedynek z UFC 77, który stoczyli między sobą Chuck "Iceman" Liddell i Quinton "Rampage" Jackson, czy walka finałowa z pierwszej odsłony The Ultimate Fighter. Warto zainteresować się tym trybem, gdyż po zakończeniu walki zgodnie z warunkami postawionymi przez autorów odblokowują się filmiki z najlepszymi akcjami z tych klasycznych pojedynków. Marzy mi się, by z następną odsłoną autorzy dodali pełne wersje walk, a nie tylko zlepek najlepszych akcji.
