TGS 2006 część VI - raport z pokazów gier + podsumowanie PlayStation 3Xbox 360PlayStation 2PSPDS

flOw - wraĹźenia [PS3]

Kiedy moim oczom ukazały się pierwsze screeny z tej gry zacząłem się zastanawiać co to w ogóle ma być i jakim prawem moĹźe to być samodzielna gra na PlayStation 3, a nie część jakiegoś Wii Sports, czy innego badziewia złoĹźonego z kilkunastu konkurencji, które nie mogą bawić dłuĹźej niĹź przez parę drobnych chwil. Bo spójrzmy prawdzie w oczy – w węża to ja sobie mogę zagrać na stareńkiej Nokii 3210, a nie sprzęcie nowej generacji i to, przynajmniej na papierze, najmocniejszym spośród wszystkich pozostałych.

Nie, moi drodzy – nie przejęzyczyłem się – FlOw to taki odrobinę bardziej skomplikowany Snake, którego sam pamiętam jeszcze z NESa (nie ma to jak next-gen) oraz telefonów komórkowych, na których zrobił prawdziwa furorę. Szkoda tylko, Ĺźe od czegoś o mocy PS3 oczekiwałbym znacznie więcej niĹź ttego, co dane mi było ujrzeć.

Cała gra w zasadzie polega tylko na tym, by jako podwodny wielokomórkowiec, zjadać mniejsze Ĺźyjątka po to, by stawać się coraz to większym i większym stworem. Następnie, poprzez zjadanie czerwonych blobów mamy nurkować w dół, gdzie moĹźliwe będzie spotkanie coraz to bardziej skomplikowanych organizmów, o podobnej budowie do tej, którą reprezentuje nasz „bohater”. Na całe szczęście istnieje moĹźliwość, Ĺźe się tak wyrażę, rozczłonkowania ich, co oczywiście pozwala na pozbieranie „segmentów” ich ciała, dzięki którym stajemy się wręcz nieprzyzwoicie dłudzy.

Co ciekawe, w pewnym momencie grywanego dema, które zostało udostępnione na Tokyo Games Show pojawia się coś, co przy odrobinie samozaparcia i dobrej woli moĹźna by nawet nazwać bossem. Nasz „szef” to sporych rozmiarów bydle przypominające swoją budową kółko od roweru, którego słabym punktem jest „głowa”. Nie trzeba być Einsteinem, by dojść do wniosku, iĹź to właśnie z niej naleĹźy odrąbać parę segmentów co powoduje zniszczenie naszego pierwszego i ostatniego oponenta. Jak na niecywilizowanego wyznawcę prawa dĹźungli przystało, naleĹźy póĹşniej się nim poĹźywić, by, uwaga uwaga tu niezwykła wiadomość – urosnąć do jeszcze większych rozmiarów (łał, nie spodziewałem się tego ani troszeczkę).

Geniusz nie jest wymagany równieĹź do domyślenia się, Ĺźe grafika we FlOw nie jest czymś, co zwalałoby z nóg i wypalało gałki oczne. Prawda jest taka, Ĺźe mamy tutaj 3 kolory wraz z ich odcieniami (biały, niebieski, czerwony) i mniej więcej na tym paleta barw się kończy. No, ale ciężko oczekiwać od studia Santa Monica, by w grze o takiej a nie innej tematyce zawarli jakieś niezwykłe fajerwerki graficzne. Niestety w demie udostępnionym w Tokyo dĹşwięków równieĹź jakoś nie dało się specjalnie uświadczyć, ale prawdopodobnie w pełnej wersji znajdzie się soundtrack utrzymany w podobnej konwencji jak gra sama w sobie – czyli powolnej, spokojnej i relaksującej.

Szczerze powiedziawszy, to nie wydaje mi się by FlOw miało odnieść sukces nawet przy odpowiednio obniĹźonej cenie (gra ponoć ma być sprzedawana przez internet). Ktoś pewnie powie, Ĺźe jest to pomysł oryginalny i Sony wraz z Santa Monica naleĹźy zań pochwalić... Moim zdaniem jednak, jest to po prostu rozbudowany wąż. A nie jest to coś, czego oczekiwałbym od „full next-gen high definition” konsoli, zwłaszcza pod hasłem „oryginalność”. Sorry, no bonus – wolę się relaksować przy Devil May Cry. [Siergiej]

dop. Ski: FlOw to tytuł wzorowany na flashowej gierce, która niedawno podbiła segment "darmowych gier internetowych". Nie wierzycie? Odpalcie google i wpiszcie w przeglądarkę słowa "flow" i "flash", a będziecie mogli zagrać w prototyp next-genowej produkcji od Sony Santa Monica ;).

 

Monster Kingdom: Unknown Realms - wraĹźenia [PS3]

"The next generation of monster fantasy" – takim hasłem SCEI reklamowało jeden ze swoich najnowszych tytułów z gatunku role-playing-game o ciekawie brzmiącej nazwie - Monster Kingdom: Unknown Realms. Podczas Tokyo Game Show 2006 Sony zaprezentowało ponad 15-minutowe demko tej gry, pełne eksploracji fantastycznego świata i widowiskowych walk z róĹźnymi potworami, co budziło dość spore zainteresowanie. Tytuł ten jest pełnowymiarowym RPG-iem widzianym z perspektywy trzeciej osoby.

W demie wcielić się moĹźna było w ponętną wojowniczkę Elenę, oraz gościa zwanego Keats. Wspólnie walczą oni z zastępami kolejnych przeciwników i zwiedzają naprawdę śliczne i interesujące lokacje, w fantastycznym i magicznym świecie gry. Wygląd okna rozgrywki nie róĹźni się niczym od znanych juĹź standardów: w lewym górnym rogu widać wskaĹşnik Ĺźycia i magii (generalnie ograniczona jest ilość ataków zarówno magicznych jak i zwykłych), mapka, a w prawym dolnym widać 4 okienka w których umieszczamy wybrane przez nas kreatury walczące po naszej stronie (o czym szerzej dalej).

Najbardziej ciekawym patentem w Monster Kingdom jest bez wątpienia mechanizm samej rozgrywki. Po pokonaniu kolejnych przeciwników, zyskujemy moĹźliwość przywoływania ich, aby walczyli po naszej stronie. Aspekt ten sprawia, Ĺźe z czasem naleĹźy coraz umiejętniej posługiwać się kolejnymi zdobytymi potworami, aby wystawiać je przeciw odpowiednim wrogom. Tak np.: na demku przeciw latającym i atakującym nas z daleka poczwarom, naleĹźało wystawić małego, skrzydlatego i plującego ogniem zwierzaka, który wprawdzie nie był zbyt mocarny, ale bez problemu radził sobie z fruwającymi przeciwnikami.

Jeśli chodzi o łapanie przeciwników Ĺźeby następnie móc ich wystawiać do walki, to ten aspekt rozgrywki równieĹź został ciekawie rozwiązany. Ĺťeby móc pochwycić daną kreaturę musimy najpierw odpowiednio ja osłabić, a następnie zaatakować specjalnym, magicznym lassem. Nie jest to jednak tak proste jak się wydaje, bo aby "przejąć" wroga trzeba najpierw wykonać odpowiednie czynności na padzie (na ekranie pojawiają wytyczne). Kiedy uda nam się juĹź przezwyciężyć jego opór, to w widowiskowy sposób zostaje on "wessany" przez naszego bohatera/bohaterkę.

Jednym z najciekawszych wrogów z jakimi moĹźna było się zmierzyć na demku, był na pewno roślino-podobny boss na końcu, oraz czarny, przypominający trochę yetiego stwór, który po wyczuciu zagroĹźenia zachowywał się jak ryba dmuchawiec - nadymał się, stawał się ponad 3 razy większy, a na jego ciele pojawiały się ostre kolce. Wprawdzie nie moĹźna się było nauczyć Ĺźadnej umiejętności, ale sprawiał wielu grającym spory kłopot stając się jednym z ciekawszych (pod względem designu i pomysłu) przeciwników.

Pod względem oprawy wizualnej na pochwałę zasługuje na pewno design fantazyjnego świata i potworów. Sama grafika jednak na chwilę obecną nie powala na kolana, a najbardziej odpychający wydaje się być fakt, Ĺźe na demku wyglądający na rozbudowany i otwarty świat tak naprawdę był strasznie ograniczony, przez co bohaterowie mogli poruszać się jedynie po wytyczonych ścieĹźkach. Fajnie prezentowała się za to animacja zarówno postaci (fajnie powiewa płaszczyk głównego herosa), jak i potworów.

Historię przedstawiona w grze takĹźe zaliczyć moĹźna na plus. Dwójka głównych bohaterów spotyka się w tajemniczym miasteczku zwanym Remrick. Elene (studentka) dostaje list od swojej zmarłej w dzieciństwie matki, która pisze Ĺźe chce się z nią spotkać właśnie w tym mieście (dop. Ski: Silent Hill się kłania). Na miejscu spotyka ona Keatsa - dziennikarza, który prowadzi swój własny kącik okultystyczny w jednej z gazet. Przybywa on do Ramrick z powodu telefonu od nieznajomej dziewczyny, która prosi go o pomoc. Po dotarciu do miasteczka okazuje się jednak, iĹź zmarła ona w tajemniczych okolicznościach, a dziennikarz stara się rozwikłać zagadkę jej śmierci. Monster Kingdom: Unknown Realms na pewno wyróĹźnia się niecodziennym klimatem i designem, który nie kaĹźdemu fanowi RPG moĹźe przypaść do gustu, ale nie moĹźna odmówić twórcom wprowadzenia paru ciekawych patentów. Pozostaje poczekać jak dalej potoczą się losy tego tytułu. [OGM]

txt.: Nelson

 

Reszta gier + podsumowanie

Oprócz masy pozycji, które dla Was opisaliśmy na TGS moĹźna było ujrzeć wiele innych tytułów - moĹźe nie tak atrakcyjnych, ale jednak wartych uwagi. Inne z kolei były prezentowane jedynie w postaci krótkiego, niewiele mówiącego trailera. Właśnie takimi pozycjami zajmiemy się w tym zestawieniu, podsumowującym tak naprawdę wszystko co ciekawe i co chcieliśmy Wam przekazać w tym roku na temat Tokyo Game Show.

 

Crisis Core: Final Fantasy VII [PSP]

Crisis Core to kolejna (po Dirge of Cerberus na PS2) wariacja na temat kultowego Final Fantasy VII, na którego popularności Square Enix ostatnio Ĺźeruje. Zapowiedzi wypłynęły juĹź dawno, ale od dłuĹźszego czasu nic na temat tego action-RPGa nie było słychać. Co niektórzy nawet zaczęli przepowiadać rychłe skasowanie projektu Crisis Core, ale na szczęście tak się nie stało. Mimo to na TGS gra dostępna była jedynie w postaci krótkiego trailera.

CC:FFVII będzie prequelem Final Fantasy VII, a jego wydarzenia będą się rozgrywały nawet przed Dirge of Cerberus. Wcielimy się w rolę Zacka - młodego rekruta działającego dla organizacji SOLDIER z Shinra Corporation. Trailer ukazywał właśnie jego w paru akcjach plus kilka innych, nowych postaci. Uwagę przykuwał starszy Ĺźołnierz Angeal, który najprawdopodobniej odegra tutaj dużą rolę. MoĹźna było ujrzeć teĹź znanych bohaterów: Aeris, Tsenga, czy Sephirotha. Całość jak na moĹźliwości PSP wygląda świetnie i z chęcią połoĹźylibyśmy juĹź na niej swoje ręce. Szkoda tylko, Ĺźe premiera w Japonii to bliĹźej niesprecyzowane "2007", a o Europie i USA na razie w ogóle się nie mówi... [Ski]

 

Pilot Academy [PSP]

Oprócz Ace Combat X moĹźna było spotkać inny "symulator" lotu - właśnie PA. Tutaj jednak twórcy nie kładą nacisku na akcję (jak Namco), a bardziej na "doświadczanie" lotu. To trochę taki lotniczy sim - znajduje się tu sporo autentycznych modeli samolotów, sporo nawet nie ma moĹźliwości strzelania (nie są zaopatrzone w działka). Bardziej polegać będzie to wszystko na wykonywaniu powierzonych zadań. Czasem trzeba będzie przelecieć przez obręcze, innym razem wykonać żądaną akrobację, czy zmieścić się pomiędzy wysokimi słupkami ustawionymi na lądzie - coś w tym stylu. Gra moĹźe nie powalała silnikiem graficznym (spore przestrzenie, ale góry się dorysowywały; poza tym obiekty na ziemi nie należą do najpiękniejszych), była teĹź dość ślazarna (jak to symulator), ale prezentowała zupełnie inne podejście niĹź Ace Combat. Podejście, które moĹźe bardzo przypaść do gustu wszystkim graczom twierdzącym, Ĺźe hit od Namco jest zbyt prosty. Pełna wersja ma zadebiutować jakoś na dniach w Kraju Kwitnącej Wiśni. Potwierdzono juĹź wersję dla Europy (a dla USA nie), jednak nie podano nawet przybliĹźonej daty wydania. Myślę jednak, Ĺźe warto poczekać, bo Pilot Academy zapowiada się na dość interesującą pozycję. [Ski]

 

Armored Core 4 [PS3]

Gra była prezentowana w grywalnej wersji, ale skrzętnie ukrywano ją przed prasą. W pierwszym dniu otwartym tylko dla mediów moĹźna było dostrzec jedynie krótki trailer. Okazało się, Ĺźe nazajutrz, gdy hala stanęła otworem dla publiczności, dało się znaleźć grywalne demo. Szybko okazało się, Ĺźe From Software (to Ci sami ludzie, którzy obrzydzili nam Tenchu na X360) miało powody by się bać. AC4 momentami chrupało niemiłosiernie, szczególnie gdy na ekranie zbyt wiele się działo (eksplozje, tumany kurzu, etc.). Wprawdzie przez większość czasu działało płynnie, ale dropy do mniej więcej 2 klatek na sekundę nie są tym, czego oczekujemy od PS3. Demko oferowało moĹźliwość krótkiego pohasania po mieście i postrzelania do latających tu i ówdzie mechów. Wszystko odbywało się w nocy na której tle bardzo ładnie błyszczały się mechy. Na razie wszystko psuło to zarywanie animacji, ale mam nadzieję, Ĺźe do czasu premiery zostanie to poprawione. Tyle tylko, Ĺźe jakoś nie chce mi się wierzyć w tę grudniową premierę, którą cały czas utrzymują twórcy. Bo albo dostaniemy póĹşniej dopracowany, płynny tytuł, albo grę na czas, ale chrupiącą od czasu do czasu, co na PLAYSTATION 3 raczej nie powinno mieć miejsca. [Ski]