Przede wszystkim najnowsza odsłona zyskuje przez to, że różne miejsca globu, w które zawitają bohaterowie, są bardzo różnorodne. Do tej pory najczęściej mieliśmy do czynienia z jedną główną lokacją, po której kręciliśmy się kilkanaście, a czasem nawet i ponad dwadzieścia godzin. Tym razem miejsca i co za tym idzie klimat opowieści się zmieniają, ale działa to z korzyścią dla grywalności.
Każdy obszar do zwiedzenia prezentuje się ślicznie na ekranie 3DS-a, zwłaszcza z włączonym 3D. To jedna z nielicznych gier na tym handheldzie, która dobrze wykorzystuje możliwości trójwymiaru. Nie dość, że wszystkie lokacje opracowano z największą dbałością o detale, to po włączeniu efektu głębi prezentuje się to jeszcze lepiej – postacie i dymki z tekstami są na pierwszym planie, a budynki czy inne elementy dekoracji na dalszych. Choć posiadacze niedawno wydanego 2DS-a w zdecydowanej większości gier nie muszą się martwić, że coś stracili, akurat Azran Legacy jest przykładem doskonale wykorzystanego efektu 3D.
Tym razem Layton ma okazję zwiedzić różne zakątki globu. Dzięki temu lokacje zyskują na różnorodności.
|
Świetnie też, tradycyjnie już, wypada muzyka. Doskonałe, klimatyczne utwory są idealnie dobrane do każdej z lokacji i zostają w głowie na długo po wyłączeniu konsoli. Zapada w pamięć zwłaszcza miła, sentymentalna muzyka w śnieżnych lokacjach, ale o tym przekonacie się już sami. Do brytyjskiego dubbingu nie ma się o co przyczepić, no chyba, że do tego co zwykle – kwestii mówionych mogłoby być więcej, bo bardzo dużo trzeba po prostu czytać. To jednak czepianie się na siłę, ja już zdążyłem się do konwencji zaproponowanej przez twórców przyzwyczaić.
Od czasu do czasu traficie na krótkie przerywniki, w których najważniejszy jest refleks i spostrzegawczość.
|
Proffessor Layton and the Azran Legacy to według mnie po raz kolejny obowiązkowa pozycja dla każdego posiadacza 3DS-a. Choć nawiązuje do fabuły z poprzednich części, ich znajomość nie jest wymagana, aby dobrze się bawić. Pewnie, można narzekać, że to w dużej mierze po prostu więcej tego samego, co już doskonale znamy, ale gra broni się po raz kolejny wymagającymi zagadkami, świetnie opracowanymi lokacjami i nowym, po części nieliniowym podejściem. Ocenę końcową kieruję oczywiście do starych wyjadaczy, którzy perypetie Proffessora Laytona przeżywali już nie raz. Jeśli natomiast marka studia Level-5 nie jest Wam jeszcze znana, spokojnie możecie dopisać jeden punkt do noty głównej. Gra jest świetna – piękna, długa, zmuszająca szare komórki do myślenia. Tyle tylko, że widzieliśmy to już pięć razy.
Rafał „Baron Ski” Skierski
Szkoda, że kwestii mówionych znowu jest mało. W tej serii przyzwyczailiśmy się już do czytania sporej ilości tekstu...
|
PLUSY:
- Pozorna nieliniowość całej wyprawy;
- Lokacje różnorodne klimatycznie;
- Setki nowych świetnych łamigłówek;
- Doskonała oprawa buduje klimat;
- Jak zwykle długa (zarezerwujcie sobie ze dwadzieścia godzin).
MINUSY:
- Główny koncept się nie zmienił – widzieliśmy to już pięć razy;
- Pomysły na niektóre zagadki się powtarzają z tym, co widzieliśmy w poprzednich częściach;
- Więcej dialogów mogłoby być mówionych.
