Wreszcie jest! Po długich miesiącach oczekiwania, wreszcie Primal wylądował na moim biurku. Warto napisać, że od jakiegoś czasu po sieci krążyła beta wersja - wielu dało się nabrać. Potem narzekali na łamanie się tekstur, zawieszanie się gry itd. Właśnie dlatego Cambridge Studios (developer, autor min. znakomitego Medievil na PSX'a) postanowiło przełożyć premierę na kwiecień... Oficjalna premiera już na dniach - mi udało się zdobyć przedpremierową wersję...
Gra nie ma tak standardowej fabuły, jak inne tego typu pozycje. W większości to ty wyruszasz w roli jakiegoś księcia, uratować porwaną księżniczkę. Tutaj jest odwrotnie. Jen to główna bohaterka gry. Podczas koncertu dziwne moce porywają jej chłopaka - Lewisa. Zresztą i ona wychodzi z tego zajścia nie bez szwanku. Wkrótce poznaje skamieniałego gargulca - Scree. Dowiaduje się, że tylko podróż do innego wymiaru może uratować bliską jej osobę. Jen długo się nie namyśla - wchodzi. I tak zaczyna się cała przygoda. Przyznacie chyba, że trochę nietypowo? Ale to dobrze - trochę oryginalności nie zaszkodzi.
Na czym polega sama rozgrywka? Primal to teoretycznie standardowy TPP. Poruszasz się postacią z widoku zza pleców i wykonujesz różnego typu questy. Nie jest jednak tak prosto - podróżujesz razem ze Scree i możesz się zmieniać między nimi w dowolnym momencie wciskając Select. Oczywiście każda z postaci ma unikalne zdolności. Jen może na przykład przeciskać się między ciasnymi szczelinami, potrafi też walczyć. Scree z kolei potrafi "przyklejać" się do ścian, nie boi się też kreatur. Oczywiście trzeba współpracować między sobą, by przejść dalej. Na początku Jen np. boi się przejść przez ciemną jaskinię pełną potworków. Musisz przejść przez nią gargulcem, zdobyć pochodnię i rozświetlić jaskinię, odstraszając tym samym niebezpieczne stworzenia... Aha - system walki jest bardzo dobry. Żadko to się zdarza w grach TPP, ale Primal wybrnął bardzo dobrze - walczy się R'ami i L'ami. Jest też oczywiście blok. Kamera na szczęście nie szaleje.
Eksplorując level nigdy nie wkradało mi się uczucie nudy. Primal ma klimat, który nie pozwala oderwać się od konsoli. Jest kilka takich gier, kiedy masz wrażenie, że wszystko dopięte jest na ostatni guzik, gdzie nie masz wrażenia sterylności, sztuczności... Jednym z takich tytułów jest właśnie Primal. Poziomy są wspaniałe, zaprojektowane z rozmachem i ogromne - to trzeba przyznać. Świetne jest to, że dane doładowują się w locie - mimo ogromnych rozmiarów etapów, nie ma przerw na loadingi. Czasami co prawda wystąpi krótkie ładowanie, podczas przełączania się między bohaterami - ale muszą znajdować się w znacznej odległości od siebie...
Oprawa graficzna jest rewelacyjna! Wspaniała, mega-płynna i niesamowicie szczegółowa. To bez wątpienia jedna z najpiękniejszych gier na PS2, wspaniały pokaz jej możliwości. Czasami tekstury są ostre jak żyleta! Gwarantuję, że na oprawie się nie zawiedziesz. Jeśli tak ma wyglądać trzecia generacja na PS2, to ja jestem za! Widać, że Cambridge Studios zna się na rzeczy. Również dźwięk jest bez zarzutu - to on w głównej mierze buduje klimat. Trudno tu cokolwiek zarzucić.
To dopiero pierwsze wrażenia, ale już teraz jestem pewien, że Primal zarządzi. Dla mnie to już teraz jedna z najlepszych przygodówek na PS2 i nic nie wskazuje na to, by dalsza część gry zdołała coś zepsuć. Gra zrobiła na mnie wielkie wrażenie - już dawno tak dobrze się nie bawiłem... W następnym numerze recenzja, ale myślę, że możecie kupować ją już teraz - jest wspaniała. Oby tylko nie była zbyt krótka...
Baron Ski
