FULL AUTO 2. Pierwsza część wydana na Xboxa 360 nie rozniosła nas na strzępy (ocena w OGM: 6.0/10), ale przyniosła ze sobą kilka interesujących rzeczy. Przede wszystkim świetną destrukcję otoczenia, które było na tyle interaktywne, że zdemolować można było niemal wszystko. Niezłym patentem okazała się też możliwość cofania czasu – gdy coś poszło nie po Waszej myśli, zawsze mogliście „cofnąć taśmę” i wrócić o kilka sekund do tyłu, by do danego miejsca podejść raz jeszcze. Niestety, zarywająca animacja i dość sterylne trasy psuły efekt, a i niska żywotność dawała się we znaki (6 godzin i po grze). Co ze sobą przynosi „dwójka”?
Więcej. Niestety, nie naprawia większości błędów poprzedniczki. Przede wszystkim wiele osób nazywa ją tak naprawdę Full Auto 1.5, bo trudno tu mówić o nowościach rzeczywiście będących krokiem naprzód w porównaniu do poprzedniej części. Wrzucono nowy tryb: Arena (w stylu Twisted Metal kilku graczy spotyka się na wielkiej arenie i okładają się dostępnymi broniami – kto zostaje ostatni na placu boju, wygrywa), dano możliwość swobodnego dobierania broni przed wyścigiem, no i zaprojektowano nowe trasy (choć kilka znanych z pierwszej części też tu się znalazło).
Dalej niestety problemem jest chrupiąca animacja, co nie powinno mieć miejsca w 2007 roku w takiej skali. Jeśli jednak ktoś szukałby next-genowego Twisted Metal, powinien się Full Auto 2 zainteresować. Bo niezły to tytuł, aczkolwiek podobnie jak w przypadku „jedynki”, sprawia wrażenie trochę niedokończonego. Tak jakby twórcom zabrakło dwóch, trzech miesięcy na ostateczne szlify… Średnia ocen: 67%.
TONY HAWK'S PROJECT 8. Recenzowaliśmy obszernie tę pozycję w wersji na Xboxa 360, więc nie ma chyba sensu się powtarzać. Najnowszy Tony wnosi kilka przyjemnych nowości do serii i udanie przenosi się na next-geny. Na PS3 można się w kilku momentach dodatkowo pobawić sensorami ruchów Sixaxisa, ale nie jest to nic nadzwyczajnego. Bardziej zainteresowanych tematem zapraszam TUTAJ po pełną recenzję odpowiednika na konsolę Microsoftu. Średnia ocen: 79%.
CALL OF DUTY 3. Jak wygląda wojna nowej generacji? Niestety, jeszcze bardzo podobnie do tego, co dostawaliśmy na starszych konsolach. Wersję na X360 oceniliśmy na 7.7/10 (patrz TUTAJ), a edycja dedykowana najnowszej konsoli Sony jest niemal identyczna. Jeśli nie razi Was to, że CoD3 na PS3 jest praktycznie dokładnie tym samym czym CoD3 na PS2 (tyle, że z lepszą grafiką), możecie spróbować. Radzimy jednak zapoznać się dokładnie z recenzją. Średnia ocen: 80%.
NEED FOR SPEED CARBON. EA przyzwyczaiło nas do kotlecików ze znaczkiem NFS wydawanych co roku, ale wyścigi w kanionie Carbon miło nas zaskoczyły. Niezła grafika, jak zwykle doskonały soundtrack, oraz przede wszystkim bardzo emocjonujące zmagania online znowu zachęciły graczy na całym świecie do pognania do sklepów. Robi się to wszystko powoli bardzo wtórne, ale w tym roku jeszcze wystarczyło. Zapraszamy do recenzji wersji na Xboxa 360 (TU). Średnia ocen: 78%.
MARVEL ULTIMATE ALLIANCE. Coś dla fanów uniwersum Marvela. To chodzona mordoklepka, gdzie dostajecie aż 25 grywalnych postaci znanych z komiksów (i nie tylko). Rozgrywka przypomina trochę X-Men Legends, znane z poprzednich konsol. Czyli – trochę akcji, trochę bijatyki, trochę elementów RPG ze specjalnymi zdolnościami każdego z bohaterów. Wasz team zawsze liczy sobie 4 postaci, pomiędzy którymi możecie się bez problemu przełączać (albo wepchnąć joypad kumplom w dłoń, aby pograli razem z Wami). Czasami trzeba wykorzystywać kooperację pomiędzy wybranymi bohaterami, więc pomocna dłoń się przyda. Mimo wszystko AI kontrolowanych przez konsolę postaci nie jest najgorsze i można pobawić się również samemu. To ciekawa pozycja, choć z pewnością brakuje jej większej różnorodności w kolejnych poziomach (ciągle robi się to samo). Średnia ocen: 79%.
GENJI: DAYS OF BLADE. Dlaczego o tytule ekskluzywnym piszemy dopiero teraz? Cóż, druga część Genji zawiodła oczekiwania. Ten klon Onimushy już w pierwszej części nie zachwycał, a „dwójka” wygląda jak gra z PS2 wrzucona do PlayStation 3. Grafika jest słaba, rozgrywka nie przystaje do konsoli nowej generacji a kamera utrudnia życie jak tylko może. Podobać może się wprawdzie to, że cztery dostępne postacie różnią się między sobą, a niektóre pojedynki z bossami są widowiskowe, ale stary schemat pt. „wciskaj przyciski jak najszybciej” w normalnych walkach nuży już po kilku minutach. Dziesiątki wojowników naraz na ekranie nie wystarczą, by o najnowszym Genji mówić jak o next-genowej grze. To płytki tytuł, który nie powinien był się ukazać na tak mocnej konsoli jak PlayStation 3. Może się wydawać, że Days of Blade projektowane było z myślą o PS2, by w ostatniej chwili zmienić konsolę. Średnia ocen: 57%.
VIRTUA TENNIS 3. Niedawno mogliście przeczytać u nas recenzję tego tytułu w wersji na X360. Sega dostarczyła to, w czym jest najlepsza – uzależniającą grywalność w arcade’owym sosie. W Virtua Tennis 3 może błyskawicznie „wejść” każdy – niezależnie od tego, czy miał do czynienia z poprzednimi częściami, czy nie. System jest łatwy do opanowania i wciąga maksymalnie. To idealna party game, gdzie można zagrać naraz np. dwóch na dwóch. „Trójka” przynosi ze sobą świetną oprawę graficzną, nowe minigierki i jak zawsze wciągający tryb World Tour. Można wprawdzie ponarzekać na to, że oprócz usprawnionych wizualiów niewiele tu nowego, a tryb kariery rozwija się trochę za wolno, ale nie można zaprzeczyć jednemu – lepszej gry traktującej o tenisie nie ma. Świetna gra. Średnia ocen: 80%.
