New Super Mario Bros. DS

Jaki tytuł nadaje się najlepiej na handhelda jak nie prosta, mało skomplikowana pozycja, w którą moĹźna pograć parę minut i z powrotem wrócić do codziennych zajęć? A co jeszcze jak owa produkcja sięga korzeniami kilkanaście lat wstecz, budząc najlepsze wspomnienia wśród doświadczonych graczy? Takim produktem miał być New Super Mario Bros. - swego rodzaju "odświeĹźona wersja SMB", która po przejściu stosownego liftingu miała po raz kolejny przyciągnąć przed ekrany (tym razem małych wyświetlaczy) całe rzesze graczy.

Rewolucji nie moĹźna było się więc spodziewać. I rzeczywiście - osoby, które miały do czynienia z pierwowzorem na NES-ie (a jest ich zapewne niemało), juĹź w pierwszych minutach spędzonych z New Super Mario Bros. poczują się jak ryba w wodzie - ten sam rzut kamery, infantylny, ale mający swój urok design, czy wreszcie znana doskonale przyjemna, choć z oczywistych względów nieco zmodyfikowana muzyczka. Po rasowym platformerze 3D w postaci Super Mario 64 DS wydanym na start samej konsoli, przychodzi czas na powrót do korzeni - rozwiązań, które kilkanaście lat temu bawiły niezmiernie. Czy jednak mogą robić to samo jeszcze dzisiaj? Jak się okazuje - tak, chociaĹź nieuniknione było stosowne odświeĹźenie tematu, które jednak z Ĺźadnymi rewolucyjnymi rozwiązaniami się nie wiąże.

Rozgrywka sprawia wraĹźenie raczej prostej - zasuwamy Marianem w prawą stronę ekranu, zbierając gwiazdki, pieniążki i róĹźne power-upy oraz likwidując kolejnych przeciwników. Tak jak pierwowzór, gra jest dość dynamiczna i jeśli się uprzeć, większość poziomów moĹźna spokojnie zaliczyć w czasie poniĹźej minuty. Oczywiście spiesząc się łatwiej o pomyłkę i utratę Ĺźycia, a tych nie jest za wiele, szczególnie w początkowej fazie gry, więc wypadałoby uwaĹźać. Zabrzmi to prozaicznie, ale jeśli podczas grania w New Super Mario Bros. zachowa się spokój i trzeĹşwość umysłu, przechodzenie kolejnych etapów nie nastręczy większych problemów. Gorzej gdy gracz się spieszy - wtedy moĹźna się naprawdę trochę pomęczyć, nieco niepotrzebnie tracąc kolejne Ĺźycia. Nie jest to nic odkrywczego, ale akurat w NSMB nabiera to na znaczeniu - przechodząc grę "na czas" moĹźna naprawdę wszystko ukończyć w niesamowicie krótkim czasie (liczonym dosłownie w kilkudziesięciu minutach). Nie sposób jednak odpuścić sobie w tym tytule jego masterowania, wyciskania ostatnich soków - to dostarcza wielu dodatkowych godzin zabawy, ale i tak trzeba przyznać, Ĺźe nawet wtedy Ĺźywotność nie jest najdłuĹźsza i jest to z pewnością jeden z większych mankamentów tej produkcji.

Grę zaczynamy na mapce jednego ze światów (których jest w sumie osiem). Idąc po najmniejszej linii oporu, moĹźna w kaĹźdym z nich zaliczyć po parę etapów, grzechem byłoby jednak nie spróbować tych pobocznych, których ukończenie nie jest konieczne do normalnego zaliczenia gry. Doszło do tego, Ĺźe na dobrą sprawę nie trzeba nawet ruszać dwóch pełnych światów! Korzystanie z nich jest opcjonalne, ale z pewnością wiele osób sobie tego nie odpuści. Po mapie świata poruszamy się oczywiście po to, aby wybrać level, do jakiego chcemy "wskoczyć" - po zatwierdzeniu, następuje krótki loading, gdzie moĹźemy juĹź rozpocząć właściwą rozgrywkę. A tutaj bardzo waĹźnym elementem jest zbieranie monet (ukrytych w ilości trzech w kaĹźdym etapie) z podobizną gwiazdki - oczywiście zebranie wszystkich konieczne jest do zaliczenia gry na 100%, ale teĹź warto je kolekcjonować z tego względu, Ĺźe pozwalają na odblokowanie ukrytych poziomów oraz tzw. Toad Houses, w których dorobić się moĹźemy kilku dodatkowych Ĺźyć. Dalej mamy oczywiście równieĹź złote pieniążki, po których zebraniu setki dostajemy dodatkowe Ĺźycie. Nie zabrakło znanych patentów z rozbijaniem kwadratowych bloczków, powiększaniem się za pomocą muchomorka, czy nieśmiertelnością aktywowaną po zebraniu specjalnej gwiazdki. Znalazło się i miejsce dla nowych pomysłów - wielki grzyb przykładowo powiększa Mariana do ogromnych rozmiarów, po których postać widoczna jest na całym ekranie LCD konsoli i niszczy wszystko na swojej drodze.