Marka LittleBigPlanet jest eksploatowana na wszelkie możliwe sposoby. Dwie części platformówki na PS3, edycja na PSP, zbliżające się LBP Karting i teraz właśnie LBP Vita. Poczciwe szmacianki zdobyły serca fanów PlayStation i nie ma co się dziwić. Ludzie z Media Molecule zaprezentowali niekonwencjonalne podejście do gatunku platformerów, a przy okazji dostarczyli potężne narzędzie w postaci edytora poziomów, dzięki któremu żywotność tych produkcji wydłużyli niemal w nieskończoność.

Muszę powiedzieć, że zapowiedź LittleBigPlanet Vita przyjąłem z dużą rezerwą. Edycja z PSP pokazała, że Sony trochę odcina kupony od popularności serii – była całkiem niezła, ale jednak to tylko ubogi krewny starszych sióstr z PS3. Tym większą niespodzianką okazała się dla mnie część na PS Vita, bo nie jest to tylko zbiór dodatkowych poziomów. Dzięki możliwościom nowego handhelda developer tchnął w stare mechanizmy nowe życie, a obsługa edytora jest prostsza niż dotychczas. Wielu graczy ochrzciło LBP Vita najlepszą odsłoną serii i rzeczywiście coś w tym jest!

Główne założenia rozgrywki nie zmieniły się. Ponownie kierujemy losami Sackboya, czyli szmacianej lalki, którą można ubrać jak tylko dusza zapragnie. Tym razem główny złym jest niejaki Lalkarz, który zatruwa spokojne życie mieszkańców Karnawalii, porywa niewinnych i umieszcza ich w wielkich klatkach. Celem jest oczywiście zaprowadzenie porządku w fantastycznej krainie i rozprawienie się z przebrzydłym bossem.

Fabuła nigdy nie była najmocniejszą stroną LBP. Jest bo jest – popycha wydarzenia do przodu, ale to nie ona jest motorem napędowym gry. Dużo większą ciekawość wzbudzają projekty poziomów, mini-gierek i mechanizmy rządzące rozgrywką.

Edycja na kieszonsolkę dostała wszystkie patenty, które znamy z poprzednich części. Jest linka z hakiem, rękawice, którymi możemy podnosić ciężkie przedmioty, czy możliwość nurkowania. Do tego, podobnie jak w LBP2, można uczestniczyć (i tworzyć) nie tylko w poziomach platformowych, ale także w mini-gierkach bazujących na zupełnie innych założeniach. Są zadania zręcznościowe, wyścigi, wariacje na temat gier logicznych i inne projekty, których próżno szukać w pozostałych platformówkach. Jednak gdzie nowości względem poprzednich części?

Najważniejsze zmiany w porównaniu do edycji dedykowanych PS3 to wykorzystanie sporych możliwości przenośnej konsoli. Zastosowane tu patenty nie były dla mnie niczym nowym, bo coś bardzo podobnego mieliśmy już chociażby w Escape Plan, ale w skali serii są to bardzo miłe dodatki. Przede wszystkim mamy dwa rodzaje kładek. Jedne możemy wpychać w głąb ekranu stukając w przedni panel dotykowy, bądź „wypychać” w naszą stronę (i tym samym tworząc platformę) dotykając tylnego panelu. Oprócz tego jest możliwość robienia zdjęć przy pomocy kamery konsolki i wykorzystania ich później jako naklejki na poziomach. Wykorzystano również czujniki ruchowe sprzętu i w niektórych poziomach należy odpowiednio przechylać handheldem, aby toczyć się w wybraną stronę. Niby wydaje się, że to tylko małe, niewiele wnoszące dodatki, ale możecie mi wierzyć, że tchnęły one nowego ducha w tę lekko już przetartą formułę. Dzięki temu, że wykorzystuje się dodatkowe możliwości konsoli, gameplay wydaje się być bardziej atrakcyjny, dojrzalszy. Po prostu więcej jest do roboty, co działa na plus miodności LBP Vita. Najważniejsze, co trzeba wyraźnie podkreślić, nowe mechanizmy działają jak należy – nie przeszkadzają i wydają się być bardzo naturalnie dodane do całego świata.