God of War: WstÄ pienie - recenzja PlayStation 3

Puzzle to jeden z najjaśniejszych elementów God of War: Wstąpienie. Wyzwania są wymagające i często trzeba solidnie pogłówkować i wysilić trochę szare komórki, które w ostatnich latach przy grach nie były zbyt często ćwiczone. Nie chcę zbyt wiele zdradzać, bo przecieĹź nowe mechanizmy rozgrywki powinniście odkrywać sami, ale szczególnie zabawa z pewnym Amuletem jest ciekawa i na pewno zostanie w Waszej pamięci.

Zaskakuje poziom trudności. W dzisiejszych czasach, erze ułatwiania wszystkiego i podsumowania widzowi rozwiązania pod nos (czyt. traktowania go jak debila) najnowszy God of War wyróĹźnia się z tłumu. Po pierwsze, dostaliśmy naprawdę niezłe, wymagające myślenia zagadki. Jest ich sporo (jak na długość kampanii) i przynajmniej kilka z nich potrafi solidnie zajść za skórę. Muszę przyznać, Ĺźe z jedną z nich męczyłem się dobre kilkanaście minut i jestem za to wdzięczny twórcom. Pod koniec trzeba wykorzystywać wiele mechanizmów i znalezionych przedmiotów naraz, co moĹźe przysporzyć co niektórym duĹźych trudności. Jestem nawet w stanie sobie wyobrazić, Ĺźe ktoś zatnie się na amen i znowu zacznie się szukanie poradników, czego przecieĹź nie praktykowaliśmy od kilku lat.

Druga sprawa to pojedynki z kolejnymi falami przeciwników. Nie jest to moĹźe ultratrudny tytuł, ale spodziewajcie się duĹźego wyzwania juĹź na normalnym poziomie trudności. Potrafi dać w kość zwłaszcza końcówka i rozdział nazwany „Próba Archimedesa” z wieloma falami mięsa do ubicia (bez Ĺźadnego checkpointu!) to coś, co prawdziwi fani slasherów lubią najbardziej. Mały prztyczek naleĹźy się jedynie za to, Ĺźe o ile niemal cała gra usiana jest checkpointami co chwilę, to ostatnie chartery oferują trochę zbyt duĹźy przeskok w poziomie trudności. Nagle trzeba się nieco bardziej wysilić. Mi to oczywiście nie przeszkadza, ale jestem pewien, Ĺźe znajdą się tacy, którzy będą kręcić nosem. [UPDATE: niestety wspomniana końcówka okazała się dla wielu zbyt trudna à patrz PS. pod recenzją.]

Kampania dla jednego gracza nie jest szczególnie długa. Pierwsze przejście zajęło mi równe 9h:34m, a przecieĹź na dłuĹźszą chwilę zaciąłem się na jednej z zagadek i starałem się „lizać ściany”. Oczywiście licznik moĹźna nabijać powtarzając nieudane walki, co – zwaĹźywszy na wysoki poziom trudności pod koniec – będzie robił praktycznie kaĹźdy. Nie zapominajmy jednak, Ĺźe gra oferuje tryb Multiplayer, a on znacznie wydłuĹźa Ĺźywotność. O ile, oczywiście, jesteście nim w ogóle zainteresowani.

O dziwo, Multi wypadł naprawdę przyzwoicie i bez problemu potrafi utrzymać przy ekranie. Wiedzą juĹź zapewne o tym ci z Was, którzy sprawdzali betę lub oglądali nasz wideo-playtest sprzed kilku tygodni (na wszelki wypadek zamieszczam go jeszcze raz pod tym akapitem). Na początku oglądamy ciekawą scenę: jeden z więźniów zostaje niemalĹźe zabity przez wielkiego Tytana, ale nagle znika i trafia przed oblicze czterech bogów: Aresa, Posejdona, Zeusa i Hadesa. W zamian za ocalenie Ĺźycia trzeba zdecydować za wojaka któremu z bogów będzie słuĹźył i tym samym pozyska ich moce specjalne. Wybór wbrew pozorom jest waĹźny, bo na wyĹźszych poziomach doświadczenia będzie póĹşniej determinował taktykę walki. Nasz bohater zyskuje teĹź stosowne moce specjalne (np. służąc Hadesowi moĹźe być przez chwilę niewidzialny, a wykorzystując moc lodu Posejdona moĹźe spowolnić bądĹş zamrozić oponentów).

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

Cały system rozbudowywania zdolności swoich postaci i doboru broni oraz przedmiotów został bardzo dobrze przemyślany, o czym juĹź Wam donosiliśmy. WaĹźne są nie tylko poziomy doświadczenia, ale takĹźe i wypełnianie konkretnych zadań postawionych przez twórców – np. zabicie jakiejś liczby przeciwników w określony sposób.

MoĹźna się przyczepić trochę do tego, Ĺźe tryby rozgrywki stanowią standardzik w multiplayerowej jatce, ale czy ktokolwiek oczekiwał wymyślania czegoś zupełnie nowego? Mamy klasyczny Deathmatch (4 lub 8 graczy) z licznymi dodatkami i mini-questami środowiskowymi, zdobywanie flagi (druĹźyny 4 na 4), Dominację (2 na 2 lub 4 na 4), a takĹźe tzw. „Próbę Bogów” czyli pewnego rodzaju odmianę Hordy, w której naleĹźy przetrzymać ataki kolejnych fal przeciwników.