Osadzenie akcji w czasach greckiej mitologii otworzyło przed autorami masę możliwości. Nikt się jednak nie spodziewał, że zrobią to z tak ogromnym rozmachem! To co dzieje się na ekranie, przechodzi ludzkie pojęcie! Efekciarstwo? Z pewnością, ale na pewno nie tanie! Cudowna, zniewalająca wręcz oprawa, niesamowite, bajkowe scenerie, ogromne zróżnicowanie następujących po sobie światów, genialne pomysły ubrane w mistrzowską animację postaci... Mógłbym tak wymieniać bez końca. A najlepsze jest to, że wielokrotnie na ekranie dzieje się wiele rzeczy naraz. Wyobraź sobie, że wchodzisz na szczyt wielkiej góry i spoglądasz w dół. Widzisz ogromną postać Aresa, na samym dole animowane miasteczko, kroki wspomnianego greckiego boga wzbijają kurz i sieją zniszczenie na dole, a u góry chmury tańczą na wszystkie strony... Piękny widok. A takich momentów jest tu zdecydowanie więcej! Już pojedynek z Hydrą na samym początku gry pozwala przygotować się na późniejsze wspaniałości. A im dalej tym lepiej! Engine graficzny jest wspaniały. Radzi sobie bez problemu z ogromnymi przestrzeniami (zero dorysowywania), pracując przez większość czasu w 60 fps'ach. Zdarza mu się wprawdzie zarwać, ale dzieje się to sporadycznie i w żadnym wypadku nie przeszkadza w rozgrywce. Tak właśnie powinny wyglądać gry na obecne konsole w 2005 roku! God of War błyskawicznie wskoczyło do pierwszej trójki najlepiej wyglądających gier na PS2. To prawdziwa duma tej konsoli! Wystarczy do tego dołożyć wspaniałą, podniosłą muzykę, chórki w tle i mamy przed sobą prawdziwy spektakl. Pod względem oprawy audio-video ten tytuł praktycznie nie ma słabych punktów!

 

Warto dodać, że całość jest bardzo brutalna. Z pewnością twój pięcioletni siostrzeniec nie będzie najlepszym odbiorcą dla tego tytułu ;). Krew tryska na wszystkie strony, odcinane są głowy, a ciała rozrywane na pół - tego typu klimaty. Troszkę kontrastują z tym bajkowe światy, ale nie robiłbym z tego powodu większych problemów. Ciekawostką jest fakt zawarcia (chyba po raz pierwszy w grze video) sceny łóżkowej z dwiema prawie rozebranymi do naga kobietami (no, piersi w każdym razie widać ;) - nie ma żadnej umowności czy czarnych prostokątów robiących za cenzurę). Można nawet spróbować z nimi "pobaraszkować", ale niestety, jakby przypadkiem kamerzysta potyka się wtedy o własną nogę i żadnych szczegółów nie widać:).

 

Oczywiście nie obeszło się też bez minusów. Autorzy nie umieścili w ogóle w swojej grze możliwości kontrolowania kamery (prawą gałką robi się uniki). Musieli być więc chyba bardzo pewni swojego systemu. I rzeczywiście - przez większość czasu wszystko sprawuje się dobrze. Niestety, są momenty, gdy praca kamery potrafi doprowadzić do białej gorączki. Dzieje się to szczególnie przy ścianach, gdzie czasami "kamerzysta" blokuje się ukazując Ci ścianę, zamiast kontrolowaną przez Ciebie i okładaną przez oponentów postać. Poza tym denerwujące jest też odradzanie się wrogich kreatur. Wiem, taka już specyfika tego tytułu, ale bardzo frustrujące bywają sytuacje, gdy nie bardzo wiesz co robić, a przeciwnicy bez przerwy na Ciebie napierają. Tłuczesz tak z 50'tego oponenta, a tu końca nie widać... Co niektórzy przyczepią się też z pewnością do czasu gry - w 12 godzin na 'Normalu' każdy powinien sobie spokojnie poradzić z tym tytułem. No i liniowość. W zasadzie cały czas do celu prowadzi jedna droga, a główny bohater biega po kolejnych krainach jak po sznurku. Z uwagi jednak na rozmach i opracowanie poszczególnych krain, jestem w stanie to wybaczyć.

Tak mocnej mitologicznej opowieści nie mieliśmy już od dobrych kilku lat. A z pewnością nie na tej generacji konsol. PS2 dostała tytuł, który jest na tyle dobry, że będzie pamiętany jako jedna z ważniejszych gier na tę platformę. Wprawdzie GoW nie ustrzegł się wad, ale przecież ideałów nie ma. Osobiście żałuję trochę, że całość nie jest trochę dłuższa, ale pewnie autorzy chcieli zostawić sobie furtkę na sequel (który podobno już powstaje). Mimo wszystko takie pozycje nie trafiają się co miesiąc, więc grzechem byłoby ją pominąć.

Baron Ski