Ciasto nie jest kłamstwem. Fat Princess zadebiutował na rynku już jakiś czas temu, dokładnie 30 lipca, okazując się sporym sukcesem. Gra wylądowała w topce najlepiej sprzedających się gier na PSN, zgarnęła dobre recenzje, poszerzając bazę ekskluzywnych gier na PS3 o kolejny tytuł. Czy warto się połakomić na słodycz Fat Princess? Titan Studios, developer przygód Grubej Księżniczki, to mało znana marka w gameingowym świecie. Jednak wystarczy powiedzieć, że w zespole znajdują się (doświadczeni) eks-pracownicy takich studiów jak Epic Games, Ubisoft, Blizzard czy Lionhead i momentalnie każdy nastawia uważniej ucha.
Z czym to się je? Fat Princess to gra akcji, można by nawet powiedzieć, button-masher nastawiony przede wszystkim na rozgrywkę online. Mamy też do dyspozycji kampanię dla pojedynczego gracza, z którą polecam się zapoznać, aby załapać formułę gry i posłuchać świetnego lektora, który po każdym z siedmiu rozdziałów będzie nam czytać kolejną część historii o Grubej Księżniczce. Twórcy udostępnili także możliwość gry z botami i survival, ale mięsem jest multiplayer (dla maksymalnie 32 osób jednocześnie), przez Sieć i na niego należy mieć przede wszystkim baczenie.
Trybów gry jest kilka: deatchmatch, conquest i ten ciekawy, czyli Capture the Princess. Pierwsze dwa chyba nie wymagają wyjaśnień. Trzeci to wariacja na temat Capture the Flag z kilkoma modyfikacjami. Każda ze stron ma swój zamek w którym przetrzymuje księżniczkę przeciwnika. Zwycięstwo osiąga się w momencie w którym uda się nam wykraść oponentowi naszą grubaskę, jednocześnie nie pozwalając przeciwnej drużynie na odbicie ichniej. Banalne, prawda? Otóż nie do końca, ponieważ osoba niosąca księżniczkę porusza się znacznie wolniej a dochodzi do tego jeszcze możliwość, że przeciwnik utuczył naszą grubaskę podając jej kawałki ciasta znalezione na mapie. Ważnym elementem jest także zbieranie surowców, budowanie ulepszeń, maszyn oblężniczych, mostów, itp. przez Robotników. Bez zgranej drużyny rozgrywka staje się bezsensowną młócką, a jedyny sposób na zwycięstwo to liczyć na łut szczęścia. Panowie z Titan Studios sprytnie to sobie obmyslili, bez współpracy nie ma w Fat Princess kołaczy.
Akcję gry oglądamy z nieruchomej, umieszczonej w pozycji „z lotu ptaka” kamery. Przy każdym respawnie wybieramy jedną z pięciu dostępnych klas: Wojownika, Łucznika, Maga, Kapłana, Budowniczego, bądź pozostajemy, że tak powiem, bez klasy. Zakres ruchów dla wszystkich postaci jest bardzo uproszczony i sprowadza się do: ataku, ładowanego ataku, skoku i „lockowania” danego celu. No, na upartego mamy jeszcze możliwość oglądania mapy. Zaskoczeni? Fat Princess jest jedną z gier „easy to play, hard to win” - chociaż założenia są banalne to zapewniam, że mechanika gry jest bardzo złożona i współpraca całej drużyny, absolutnie wymagana do osiągnięcia zwycięstwa. Pojedyncza figura na tej wielkiej szachownicy nie znaczy nic. Grupa dobrze dobranych „figur” umieszczona w odpowiednim miejscu najprawdopodobniej przeważy szalę zwycięstwa.
Jak dzieło Titan Studios prezentuje się dla oka i ucha? Pozytywnie, choć muszę przyznać, że specyficznie i nie każdemu przypasuje. Odgłosy walki, postaci i otoczenia przywodzą mi na myśl stare Wormsy. Muzyka jest moim zdaniem bardzo dobra, lekka, przyjemna, kilka razy złapałem się nawet na nuceniu w rytm. O fantastycznym lektorze w kampanii dla pojedynczego gracza już wspomniałem. Grafika jest równie sympatyczna co dźwięki. Cukierkowy design postaci, otoczenia i efekty, które nawet największej młócce (zaprawionej obficie krwią) nadają sympatyczny charakter. Do stworzenia gry użyto Unreal Engine 3, ale w ogóle tego nie widać. Zdaje się, że Epic Games miało rację twierdząc, że ich silnik jest bardzo uniwersalny i można go używać do tworzenia praktycznie każdego gatunku gier.
Fat Princess cierpi jednak na kilka bolączek. Po pierwsze problemy z komunikacją. Podłączenie się do gry to często kwestia wielokrotnego łączenia się z wciąż innymi serwerami, przetykanego bardzo długimi loadingami. Czasami mija nawet kilkanaście minut od włączenia gry zanim uda nam się w końcu rozpocząć „mecz”. Poza tym bolączką są też lagi często uniemożliwiające wręcz grę, nie mówiąc o jakimkolwiek komforcie. Wreszcie, gra jest przeznaczona dla osób posiadających wielu znajomych na PSN, z którymi będzie się grało regularnie. Powiedzmy sobie szczerze – Fat Princess to gra zespołowa. Fun z gry w zespole, którego się nie zna jest dużo mniejszy (ale wciąż jest!) niż kiedy zaprosimy do gry kilku znajomych zdolnych sklepić z nami jakąś akcję. Posiadanie headsetu też jest bardzo wskazane.
Czy warto więc zainwestować w Fat Princess całe 55zł? Jeżeli lubicie taktyczne gry zespołowe i macie przynajmniej kilku znajomych chętnych do gry oraz odrobinę cierpliwości to nie zastanawiajcie dłużej. Jeżeli nie macie, kupcie Battlefield 1943.
Kamil "sathorn" Ostrowski
