Entwined - recenzja PlayStation 3PS VitaPlayStation 4

Chciałbym, żeby Entwined był tytułem pokroju Flower czy The Journey – artystyczną wizją z niedopowiedzeniami, która po ukończeniu nie pozwoli o sobie zapomnieć. Sony poniekąd zbudowało taki przekaz prezentując dzieło studia Pixelopus na swojej konferencji podczas tegorocznego E3. Zastosowano tam manewr niczym z połowy lat dziewięćdziesiątych, kiedy to koncerny (przodowała w tym Sega) pokazywały swoje hity na targach z dopiskiem: „Od dzisiaj w sklepach”. Czasy się zmieniły i dzisiaj nowe gry są często zapowiadane nawet na trzy lata przed premierą – tytuł musi się przecież zakorzenić w umysłach graczy…

Ruch z Entwined był więc zastanawiający. Albo Sony ma nową perełkę i nie boi się jej pokazać światu bez żadnej kampanii marketingowej albo wprost przeciwnie: pokazując grę na E3 próbuje nam sprzedać przeciętniaka. Która odpowiedź jest prawidłowa?

Cóż, nie będę ukrywał, że do mnie Entwined nie przemówił. Lubię gry indie, bo często są wylęgarnią świetnych pomysłów i pozwalają przy mniejszym budżecie trochę poeksperymentować. Wiem jednak, że o ile trafiają się tu nieoszlifowane diamenty, to o pozycje przeciętne również nietrudno, że o gniotach przez grzeczność nie wspomnę. W nowej produkcji Pixelopus najbardziej zawiodła mnie otoczka fabularna i brak jakiejkolwiek konsekwencji w pociągnięciu tematu rozerwanych dusz, które nie są w stanie być razem. Zwiastuny były nawet zachęcające… Na samym początku poznajemy dwie dusze prezentowane w świecie gry w formie odpowiednio pomarańczowej ryby i niebieskiego ptaka. Na ekran wjeżdża napis „Zawsze osobno, na wieki razem” i teoretycznie powinniśmy poznać ich losy, pomóc im, aby mogły być razem.

Problem w tym, że oprócz początkowego przesłania, gra nie wnosi do samego końca głównego trybu niczego, co można by było nazwać choćby szczątkowym wątkiem fabularnym. Tytuł, po którym spodziewaliśmy się jakiegoś emocjonalnego uniesienia i ciekawej historii okazuje się być tej historii pozbawiony. Miałem nadzieję do samego końca, że jednak twórcy coś z tym zrobili i chociaż na finał zobaczę coś interesującego. Nic z tego. Entwined to produkcja skupiona wyłącznie na gameplayu. Co gorsza, nawet i na tym polu średnio sobie radzi.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 

Założenia rozgrywki są proste do bólu i nie zmieniają się przez całą grę. Sterujemy dwiema duszami lecącymi przed siebie w ograniczonym korytarzu. Po lewej mknie pomarańczowa ryba, a po prawej niebieski ptak. Kontrolujemy je wyłącznie przy pomocy analogowych gałek – za każdą z postaci odpowiada osobna gałka. Poruszać można się niczym po niewidzialnym okręgu, ale tylko w ograniczonym zakresie (180 stopni), bo nasi bohaterowie nie są w stanie się ze sobą zetknąć. Naszym zadaniem jest przelatywanie przez małe pola odpowiadające kolorowi danej duszy, a oprócz tego po drodze należy zbierać orby – specjalne kule, również w stosownym kolorze. To w zasadzie wszystko, co musicie wiedzieć. Orby napełniają paski widoczne w prawym i lewym górnym rogu ekranu, a nieumiejętne przelatywanie przez kolorowe pola opróżnia wspomniane paski. Ot, cała filozofia. Niestety nie ma tu żadnego głębszego przesłania czy dodatków w miarę zaliczania kolejnych poziomów – każdy polega na tym samym. Zmienia się jedynie szybkość lub położenie kolorowych pól/orbów.

Ach, jest jeszcze finał każdego z dziewięciu dostępnych etapów. Po napełnieniu  pasków życia, nasze dusze łączą się ze sobą i przyjmują postać zielonego smoka. Trafiamy do większej, otwartej areny i naszym zadaniem jest zebranie kolorowych orbów. Nie ma tu ani limitu czasowego ani żadnych przeszkadzajek – ot, banalne zadanie do wypełnienia i konieczność dolecenia do wyjścia.

Jak już wspomniałem, czekałem do samego końca na coś ekstra, na coś, co pozwoli odróżnić Entwined od setek przeciętniaków lądujących na platformach cyfrowych. Na jakiś ładunek emocjonalny, na urozmaicenie założeń gameplayu czy przerywnik odświeżający rozgrywkę. Nic takiego nie nastąpiło – wszystkie dziewięć dostępnych poziomów polega na tym samym i szczerze mówiąc nuda zaczyna wkradać się tu szybciej niż przypuszczacie. Akurat tak się złożyło, że w Entwined grałem najpierw na PS Vita, będąc na wyjeździe. Mimo, że cała gra jest zatrważająco krótka (wszystkie etapy można łyknąć w ok. godzinę), to robiłem sobie przerwy po dwóch/trzech levalach – na dłużej nie byłem w stanie się wciągnąć. Nie świadczy to najlepiej o twórcach, bo jednak krótkie pozycje powinny serwować nam świetną rozgrywkę przez cały czas trwania. W innym wypadku nawet te 33zł, ile życzy sobie wydawca, wydaje się być kwotą zbyt wygórowaną.

Największa zaletą gry wydaje się być oprawa dźwiękowa. Miłe dla ucha dźwięki, przyjemna, relaksacyjna muzyka i do tego tempo utworów dostosowane do lotu naszych postaci – to wszystko bardzo dobrze współgra i napawa optymizmem. Dzięki muzyce gra się w miarę przyjemnie i można się nawet zrelaksować po ciężkim dniu. Wyzwania nie ma tu żadnego (w głównym trybie nie można przegrać), więc można ten tytuł od biedy potraktować jako kilkuminutowy przerywnik od codziennych zajęć.

Po powrocie do domu odpaliłem sobie edycję na PS4 i ją również z rozpędu ukończyłem (jak wspomniałem, Entwined jest króciutki). Porównując obie wersje, postawiłbym na tę dla konsoli stacjonarnej – oprawa jest lepsza, a animacja ultrapłynna (60 klatek). Na PS Vita mamy niestety jedynie 30 fpsów i nieco obniża to przyjemność z obcowania z tym tytułem. Ogólnie rzecz biorąc, produkcja Pixelopus wygląda dobrze na każdej platformie, ale nie spowoduje u nikogo szybszego bicia serca. Silnik graficzny Unity, który tutaj zastosowano, nie pokazuje pełni swoich możliwości, a że możliwości ma duże, to wiemy po zagraniu w Abe’s Oddysee: New ‘n’ Tasty. Entwined wygląda trochę jak technologiczne dema z PS2 w wysokiej rozdzielczości. Miłe dla oka, jednak nie ma mowy o czymś, co korzysta z mocy konsol Sony. Dodatkowo na PS4, nie wiedzieć czemu, zdarzają się mini-zawieszki podczas gameplayu, czego nie odnotowałem na PS Vita. Mam nadzieję, że twórcy wypuszczą jakiegoś patcha, bo tego typu freeze’y są niedopuszczalne.

Na koniec wspomnę jeszcze z obowiązku o bonusowym trybie poza główną kampanią fabularną. Autorzy udostępnili nam kilka wyzwań, w których należy lecieć bez pomyłki jak najdłużej (rodzaj survivalu). O ile w etapach fabularnych nie da rady ujrzeć napisu „game over”, to w wyzwaniach trzykrotna pomyłka owocuje przegraną. Są listy rankingowe z wynikami graczy z całego świata, ale komu by się chciało tu żyłować wyniki?

Entwined mnie zawiódł.  Nie jest ciekawy ani fabularnie ani pod względem rozgrywki, a do tego kończy się niesłychanie szybko. Dla kogo jest więc ta gra, kto powinien ją kupić? Słyszałem teorię, że niektórzy kupili po to, aby wesprzeć ambitnych developerów w ich pracy i dać szansę na kolejny projekt… Można i tak, ale chyba nie po to kupujemy gry, by zostać darczyńcami? Według mnie ludzie z Pixelopus zmarnowali potencjał i bardzo dużą szansę, którą Sony im dało. Konferencję podczas E3 oglądały miliony hardcore’owych fanów PlayStation i po takim zwiastunie finalna gra po prostu rozczarowuje. Co z tego, że gra się w miarę przyjemnie, skoro nie ma tu żadnego wyzwania, a dziewięć poziomów z głównego trybu można ukończyć nawet poniżej jednej godziny? Na platformach sieciowych jest wiele innych, nawet tańszych perełek, które czekają na sprawdzenie.

Rafał „Baron Ski” Skierski

 

PLUSY:

• Muzyka;
• Cross-buy;
• Przystępna dla wszystkich;

MINUSY:

• Płytka rozgrywka;
• Zero fabuły;
• Zero wyzwania;
• Za krótka!