Enthusia zapowiadana była jako zagrożenie dla serii Gran Turismo. Tylko niepoprawni optymiści wierzyli w te zapewnienia, jednak wszyscy byliśmy ciekawi końcowego efektu. W końcu Konami przyzwyczaiło nas, że słabych gier raczej nie wydaje... W moje ręce wpadła japońska wersja, jednak "krzaczki" skutecznie utrudniały mi obcowanie z tym tytułem. Już teraz mogę za to napisać, że na podbój pozycji GT4 nie ma szans, niemniej z pewnością dostaniemy bardzo dobry tytuł obok którego fani gatunku nie powinni przechodzić obojętnie.

Wysokie aspiracje twórców są widoczne już po obejrzeniu długiego, efektownego i świetnie zmontowanego intra. Po nim pognałem jak najszybciej do głównego trybu. Wybór jednej z 12 dostępnych na wstępie fur uświadomił mi, że na zawrotne prędkości liczyć póki co nie mogę (auta mniejszego formatu, jednak wszystkie na licencji). Zdecydowałem się na trasę biegnącą przez jakieś większe miasto (wieżowce, migające reklamy), gdyż najłatwiej ocenić grę na takiej podstawie. Pierwsze wrażenie jest bardzo dobre. Wykonanie samochodów wprawdzie sporo odstaje od GT4 (choć nadal prezentują się bardzo dobrze, w żadnym wypadku sztucznie), ale otoczenie toru to już zdecydowanie czołówka pierwszej ligi! Powiem więcej - takich tras nie powstydziłoby się dzieło Polyphony! Na początku myślałem, że Konami całkowicie uniknęło dorysowywania się horyzontu (niewtajemniczonych uświadomię, że niestety GT4 nie jest od tego wolne), jednak moje nadzieje prysły wraz z trzecią odpaloną trasą w której jest to dość mocno zauważalne. Okazało się, że dorysowywanie jest zależne od toru - na niektórych występuje, na innych nie. Oprawa graficzna jako całość jest bardzo solidna. Wprawdzie na niektórych trasach wieje pustkami (jak np. na tej biegnącej przez jaskinie), ale inne to nadrabiają (te zurbanizowane). Enthusia pomyka w 60 fps'ach i nie zwalnia, natomiast wizualizacji uszkodzeń niestety nie zaimplementowano (a wiem, że co niektórzy na nią liczyli).

Same wyścigi niczym specjalnym nie zaskakują. Wszystko jest podobnie jak w GT - w większości rywalizować trzeba z 5 oponentami, ale trafiają się zawody z jednym rywalem. Ciekawy motyw zastosowano po wygraniu wyścigu. Otóż z puli rywali losowany jest samochód który zostanie odblokowany (wszystko niczym w rosyjskiej ruletce ;). Jeśli więc chcecie odkryć wszystko, niezbędne będzie wygranie tego samego wyścigu kilkukrotnie. Innowacyjne jest też wprowadzenie punktów HP do gry. Tak, tak, kierowca ma punkty życia, które maleją wraz z każdym obiciem się o bandę itp. Oczywiście z czasem odnawiają się, można też wybrać w menu specjalną opcję pozwalającą na odpoczynek i zregenerowanie sił. Pomysł nawet ciekawy, ale szkoda że nie został bardziej rozwinięty.

Teraz krótko o modelu jazdy. Autorzy nastawili się na symulację, choć od razu widać, że nie chcieli niebezpiecznie przegiąć. Nie jest więc specjalnie trudno opanować wybrane auto. Trzeba wziąć jednak poprawkę na fakt, że w Enthusia oprócz zwykłych wyścigów "asfaltowych" trafiają się również terenowe. I o ile te pierwsze rozwiązano bardzo dobrze, tak rywalizacja w terenie nie przekonała mnie do siebie. Model jest tam bez wyrazu, w ogóle bez własnego stylu. Trudno się wczuć w tak przedstawione 4x4. Aha, jedna rzecz - jeśli wierzyliście w "rewolucyjny" system VGS zapowiadany przez twórców, możecie już spokojnie zejść na ziemię. Nic takiego w EPR nie ma. Pośrodku ekranu znajduje się tylko specjalny kółko (patrz screen niżej) ukazujące wychylenie analogowej gałki (a tak przy okazji, to można sterować tylko analogiem, ale bez obaw - sam w GT jestem przyzwyczajony do "krzyżaka", a przesiadka w Enthusii była bezbolesna), a po lewej i prawej stronie samochodu są jeszcze strzałki symbolizujące moc skrętu. Bajery zupełnie do niczego nieprzydatne i zbędne. Zresztą autorzy chyba doskonale o tym wiedzieli, bo poprzez wciśnięcie "kółka" można je zdjąć z ekranu.

Trudno orzec coś więcej na chwilę obecną. Poczekajmy na zrozumiałą wersję, bo w japońskiej nie można nic zrozumieć ze sporej ilości tabelek, wskaźników, statystyk, tunignu... Z masy rzeczy! Gra obfituje w różnej maści "bajery", zobaczymy tylko czy będą one równie przydatne, co liczne. Jeszcze tylko jedno - zdecydowanie brakuje mi tutaj porządnego soundtracku. Autorzy nie pokusili się o zakupienie licencjonowanych kawałków, przez co całość pod względem muzycznym prezentuje się średnio (utwory na "jedno kopyto", podobne do siebie). Z tego tytułu zdecydowanie może "coś" być. Gran Turismo 4 na pewno nie zagrozi, ale... Ocena wstępna: 8.0/10

Baron Ski