Jak zapewne wiecie w Polsce za sprawą LEM ukazała się zlokalizowana wersja gry. Cieszy nas niezmiernie, że większość wielkich pozycji trafia na rodzimy rynek w polskiej wersji językowej. Niestety, nie obyło się bez wpadek. O ile tryb singleplayer jest przetłumaczony całkiem nieźle i nie trafiają się większe błędy, tak lokalizacja wieloosobowego trybu zabawy zakrawa momentami na żart. Muszę przyznać, że na tłumaczy czekało bardzo trudne zadanie i byli z góry skazani na porażkę. Po pierwsze wiele zwrotów używanych w sieciowej rozgrywce jest praktycznie niemożliwych do translacji, po drugie jesteśmy przyzwyczajeni do języka Szekspira i swojski „strzał w głowę” nigdy nie sprawi takiej satysfakcji jak poczciwy headshot. Można odnieść wrażenie, że bronię ludzi odpowiedzialnych za tłumaczenie, ale nic z tych rzeczy. W miejscach, w których mogli się popisać swoimi talentami, jak na przykład przy tłumaczeniu działania poszczególnych perków, tfu - „atutów” - dali ciała. Wiele razy po lekturze niektórych opisów nie miałem zielonego pojęcia w jaki sposób dany power up pomoże mi w walce.

Skoro wspomniałem już o trybie multiplayer najwyższy czas wspomnieć o tym jakże ważnym (dla niektórych najważniejszym ) elemencie Modern Warfare 2. Jeśli chodzi o strzelanki sieciowe to jestem bardzo wybredny i jedyną grą, której udało się przykuć mnie na dłużej do konsoli było CoD 4. Tym bardziej cieszyło mnie, że IW nie zamierza wprowadzać trzęsienia ziemi i moduł sieciowy nowej gry będzie rozwinięciem najlepszych cech poprzedniczki. Rzeczywiście tak jest - jeśli toczyłeś potyczki w Modern Warfare, po odpaleniu MW2 poczujesz się jak w domu. Są oczywiście pewne zmiany, ale największa część siły przerobowej studia poszła w poszerzanie doświadczeń płynących z gry, a nie w ich zmianę. Pierwszą rzeczą, która rzuciła się moje oczy jest szybsze tempo rozgrywki, nie martwcie się, gra nie zmieniła się w Quake’a -  jest szybciej, ale w granicach rozsądku. Ginie i zabija się troszkę szybciej niż dwa lata temu, co dla mnie jest zmianą in plus. Dostajemy masę możliwości kustomizacji swojej postaci. Można stworzyć swoją wizytówkę, którą zobaczy każda ofiara Twojego szybkiego oka i jeszcze szybszych palców. Sam wybierasz sobie nagrody za skuteczną, seryjną eliminację przeciwników. Do wyboru są między innymi zrzut z amunicją, zdalnie sterowane pociski Predator, impuls elektromagnetyczny czy uwaga, uwaga bomba atomowa, kończąca mecz, dostępna dla prawdziwych wymiataczy, którzy zabiją 25 osób z rzędu. Kilka ładnych godzin spędzonych na potyczkach w sieci nastraja mnie bardzo pozytywnie do tej gry. Jedno jest pewne: mamy nowego króla sieciowych FPS–ów, który najprawdopodobniej nie zejdzie z tronu, aż do premiery MW 3.

Modern Warfare 2 nie jest grą idealną. Kilka z minusów zaznaczyłem już w tekście, jednak jeden z nich jest tak wielki, że poświęcę mu więcej czasu. Wszyscy, którzy mieli okazję skończyć Call of Duty 4, chóralnie mówili, że gra jest o wiele za krótka. Infinity Ward obiecywało poprawę, zapewniało że sequel starczy na dłużej. Cieszyłem się z ich obietnicy i miałem nadzieję że jej dotrzymają. Nadzieja ta prysła, gdy niespodziewanie na ekranie mojego telewizora pojawiły się napisy końcowe. Niezwłocznie wróciłem do menu, aby spojrzeć ile czasu zajęło mi ukończenie kampanii. Nie dowierzałem własnym oczom: pięć godzin i trzydzieści pięć minut, aby skończyć powstającą dwa lata, wysokobudżetową produkcję, za którą trzeba wyłożyć w sklepie dwieście złotych? Toż to kpina. Developerzy mogą tłumaczyć się, że dodali tryb Spec Ops, który pozwala zagrać z trzema znajomymi w pojedyncze misje przypominające epilog w samolocie z „czwórki”, że można wrócić do singla, żeby znaleźć wszystkie Intele lub męczyć tryb sieciowy. Moja odpowiedź jest taka, że nic nie zamaże złego wrażenia, gdy gra tego kalibru pęka w jeden wieczór. W trybie Spec Ops zdobędę po 3 gwiazdki w każdym wyzwaniu (dla achievementów) i więcej do niego nie wrócę. Rozgrywka sieciowa z kolei jest dla mnie również tylko dodatkiem, jako, że jestem typem samotnika stawiającego zabawę dla pojedynczego gracza na pierwszym miejscu.

Najwyższa pora podsumować ten wywód. Call of Duty : Modern Warfare 2 jest na pewno pozycją fantastyczną i nieprzeciętną, choć nie pozbawioną wad. Jest zdecydowanie zbyt krótka, nie ma dużego postępu graficznego i oprawa jest  nierówna, ale co z tego skoro, skoro i tak w trakcie gry zatracasz się zupełnie. Nie zwracasz uwagi na słabsze tekstury, bo całym sobą chłoniesz filmową akcję i nie możesz oderwać się od tego co dzieje się na ekranie Twojego odbiornika. W Modern Warfare 2 się nie gra, Modern Warfare 2 się przeżywa. To co prawda tylko ok. 6 godzin zabawy, ale za to jakiej. Nie ma mowy o przestojach, nudnym budowaniu akcji czy monotonnych sekcjach. Jeśli priorytetem jest dla Ciebie rozgrywka online to tym bardziej będziesz wniebowzięty i spędzisz miesiące na potyczkach z przeciwnikami po drugiej stronie kabla. Na pewno znajdzie się rzesza malkontentów narzekających, że brak tu przełomowych rozwiązań i że po raz kolejny dostajemy to samo. Nikt przecież jednak nie obiecywał im rewolucji. Ja doskonale wiedziałem czego się spodziewać i oprócz małego zgrzytu w postaci czasu gry, się nie zawiodłem. Z czystym sumieniem mogę polecić tę grę każdemu miłośnikowi szybkiej, wartkiej i zapadającej w pamięć akcji. Modern Warfare 2 to na pewno jedna z najlepszych produkcji tego roku. Mało tego, to również jedna z najlepszych gier w historii.

Piotr „czort” Bajda

SPRAWDŹ TEŻ:

• Call of Duty: Modern Warfare 2 - poradnik (jak znaleźć wszystkie Intele) [Intel Location Walktrough]
• Call of Duty: Modern Warfare 2 - dyskusja na forum
• zapowiedź Call of Duty: Modern Warfare 2
• galeria z Call of Duty: Modern Warfare 2