Call of Duty: Ghost - recenzja PlayStation 3Xbox 360PCWii UPlayStation 4Xbox One

Po raz pierwszy w Call of Duty można też dostosować swoją postać do własnych upodobań. Wybór jest spory, bo da się określić nawet płeć, poprzez twarz, a na elementach ubioru skończywszy. Oczywiście to tylko drobny szczegół, ale maniakom pewnie przypadnie do gustu, bo będą chcieli odróżnić swojego wojaka od reszty klonów. Natomiast jeśli nie będzie chciało się Wam w tym grzebać, może wyręczyć Was specjalny system Squadów, który potrafi wykreować nawet całą ekipę. Co ciekawe, można tak wykreowany swój zespół botów wystawić do walki w każdym drużynowym trybie gry, np. przeciwko zespołowi innego gracza. Ciekawa rzecz, zwłaszcza że nasz wykreowany skład może na nas pracować nawet wtedy, gdy nie gramy – zespół botów może zostać wylosowany przez przypadkowego gracza lub znajomego w sieci.

Twórcy wprowadzili oczywiście szereg drobnych poprawek, które zostaną wyłapane przez fanów, a przez innych mogą zostać po prostu przeoczone. Wystarczy wspomnieć choćby o wślizgach, nowym systemie wychylania się zza osłony, czy sprawniejszym pokonywaniu przeszkód. Wzmianki wymaga natomiast jeszcze jeden detal. Na początku wspomniałem o oprawie graficznej, która na next-genach (PS4, Xbox One) niewiele odbiega od tego, co możemy oglądać na PS3, Xboxie 360 czy Wii U. Gra po prostu chodzi w wyższych rozdzielczościach, a do tego dodano bardziej rozbudowane efekty specjalne. Nie jest to przełom na jaki czekaliśmy, to na pewno. Jest jednak jeszcze jedna, myślę że dość istotna różnica – przynajmniej dla tych, którzy kupują COD-a z myślą o trybach wieloosobowych. Do tej pory w historii serii w wersjach konsolowych większość trybów obsługiwała do 12 graczy naraz, ale mieliśmy też tzw. Ground War, gdzie mecze mogło rozgrywać nawet 18 osób. W Ghosts rozgrywki dla 18 graczy zostały już tylko w edycjach dla PS4, Xboxa One oraz PC, natomiast użytkownicy 360-tek, Wii U oraz PS3 muszą zadowolić się limitem 12 graczy. Szkoda, bo jednak te większe mapy wymagają większej liczby graczy do komfortowej rozgrywki.

Call fo Duty: Ghosts trochę zawodzi, choć z drugiej strony trzyma przyzwoity poziom. Mnie zraziła pierwsza połowa kampanii, która jest wyraźnie słabsza od reszty kontentu. Ponarzekać można też – jak zwykle – na to, że mało tu innowacyjnych patentów. Nie oczekiwałem wprawdzie rewolucji, ale przynajmniej jakichś kluczowych zmian w silniku, systemie strzelania, AI przeciwników… Oficjele Activision zapowiadali przecież wejście w świat next-genów, pod wieloma względami usprawniony engine. Rzeczywistość jest dużo prostsza – to ten sam wtórny COD, którego serwują nam rok w rok. Seria musi pójść do przodu, a żeby tak się stało, twórcy muszą opracować nowy silnik graficzny, nowe mechanizmy w rozgrywce i nie wałkować po raz n-ty schematów, które wszystkim zdążyły się już przejeść. Dobrze przynajmniej, że druga połowa kampanii ratuje sprawę, a Multiplayer stoi na standardowym dla tej marki, wysokim poziomie. Mam szczerą nadzieję, że to ostatnia edycja Call of Duty w takim stylu. Activision musi skończyć odcinać kupony, bo daleko na tej praktyce już nie zajedzie.

Rafał „Baron Ski” Skierski

 

PLUSY:

• Druga połowa kampanii singlowej;
• Kilka nowych pomysłów (walka pod wodą, w przestrzeni kosmicznej);
• Nowe tryby w Multiplayerze (na czele z Extinction);

MINUSY:

• Silnik stoi w miejscu od lat;
• Psudo-epicka przewidywalna fabuła;
• Pierwsza połowa kampanii;
• Jak zwykle krótka w singlu – zamyka się w nieco ponad 5 godzin;
• AI przeciwników.

DRUGA OPINIA Powlol: W tym roku ekipa Infinity Ward zapowiadała otwarcie nowego, next-genowego rozdziału w historii marki definitywnie rozstając się z podserią Modern Warfare na rzecz Ghosts.  Bez obaw, nowe Call of Duty nie odcina się od swoich korzeni. Można nawet stwierdzić, że jest do złudzenia podobne do swoich starszych braci. I jak to w przypadku bliskiej rodziny bywa, zafundowane zmiany są raczej kosmetyczne – zarówno w kwestii graficznej, jak i mechaniki. Bo, choć COD to kawał solidnego kodu, to trudno przykleić mu etykietę z napisem „next-gen”. Ciężko bowiem za przełom uznać dodanie do gry elementów z szumnie zapowiadanym czworonogiem. Swoją drogą, poziomy z udziałem Rileya są niezłym przerywnikiem od głównej rozgrywki, ale mam wrażenie, że twórcy mogli zrobić w tej materii nieco więcej.  Tak czy inaczej, kampania solowa od mniej więcej połowy potrafi się podobać i pozostawia pozytywne wrażenie. Podobnie jest w kwestii multiplayer’a, w którym tradycyjnie każdy sobie rzepkę skrobie.  Jeśli Wasze nerwy nie ulegną destrukcji pod kilku(nastu) meczach, to naprawdę można docenić siłę modułu sieciowego składającego się z wybuchowej mieszanki wciągającego, intensywnego i ekspresowego gameplayu. Nie mogę zaprzeczyć – Ghost to niezłe doświadczenie, jakie docenią nie tylko miłośnicy poprzednich odsłon. Niemniej jednak ciągle marzę o dniu, kiedy Activision wykona odważne posunięcie i powróci do klasyki, czyli motywu II wojny światowej. Do tego czasu swoje gniazdo ze złotymi jajami będzie grzać ta sama kura, którą znamy od paru ładnych lat. Moja ocena: 7.5/10.