Call of Duty to w chwili obecnej największa i najbardziej rozpoznawalna marka w przemyśle growym. Co roku większość wydawców przesuwa swoje tytuły z okresu przedświątecznego tylko po to, by nie konfrontować ich z marketingowym hitem od Activision. Czy jednak słusznie? Szczerze mówiąc mam małe wątpliwości. Studio Treyarch dostarczyło wprawdzie kolejną, efekciarską odsłonę CoD i pewnie jest zadowolone, bo gra sprzedaje się jak świeĹźe bułeczki. Szkoda tylko, Ĺźe seria stoi w miejscu od ładnych kilku lat i twórcy nie starają się jej rozwijać. Zacznijmy jednak od początku.

W Black Ops głównym bohaterem jest Alex Mason, agent CIA przesłuchiwany przez tajemniczą osobę. Chodzi o to, by wyciągnąć z Masona informacje, których nie potrafi on sobie póki co przypomnieć. Jak łatwo się domyślić, będziecie wracać do konkretnych wydarzeń z przeszłości, będących grywalnymi sekcjami. W dubbingu udział wzięli m.in. Gary Oldman, Sam Worthington czy Ed Harris i moĹźecie być pewni, Ĺźe wywiązali się ze swego zadania perfekcyjnie. Samej historii teĹź nic nie brakuje – jest ciekawsza, bardziej spójna i lepiej się kończy niĹź ostatnie dzieło Infinity Ward (Modern Warfare 2). Jest na pewno na tyle interesująca, by spokojnie zdołać utrzymać Was przed ekranem. Nie zabrakło oczywiście zwrotów akcji, zaskakujących faktów na koniec i w pewnym sensie otwartego zakończenia, więc bądĹşcie gotowi na ciekawy finał.

Ludzie z Treyarch odrobili pracę domową po krytyce Call of Duty: World At War i tym razem poszli śladami Infinity Ward. Do tego stopnia, Ĺźe swoją efektownością, chaosem i ogromną widowiskowością Black Ops dorównuje, a w pewnych momentach nawet przewyĹźsza Modern Warfare. Czy to dobrze? CóĹź, gawiedĹş tego chce, więc dostała. Mnie jednak kampania po raz n-ty na tę samą modłę zaczęła się juĹź przejadać. To, co było spektakularne w pierwszym, a nawet w drugim Modern Warfare, przy kolejnej próbie robi się juĹź trochę przewidywalne. Twórcy tak Ĺźonglują tymi wszystkimi efektownymi akcjami, Ĺźe kaĹźdy doświadczony gracz nie będzie zastanawiał się „czy” coś za chwilę się wydarzy, ale raczej „kiedy”. Brakowało mi trochę więcej przestojów, cichych misji, które udanie urozmaicały nam kampanie w obu odsłonach Modern Warfare. Black Ops właściwie nie daje odpocząć od początku do końca. Dla jednych będzie to zaleta, ale po trzech ostatnich, podobnych do siebie częściach Call of Duty, mi się to juĹź spowszedniało.

Na róĹźnorodność odwiedzanych lokacji na pewno nie będziecie narzekać. Taki a nie inny sposób narracji pozwolił autorom rzucać nas w róĹźne części globu, przenosić w czasie praktycznie do woli. Akcja rozgrywa się zatem w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku i pozwoli Wam przenieść się w tak znane obszary Zimnej Wojny jak Rosja, Wietnam, czy Kuba. Będziecie przedzierać się przez miasta, dĹźunglę, górskie tereny, a nawet… nurkować. Pływania na taką skalę jeszcze w Call of Duty nie mieliśmy i trzeba przyznać, Ĺźe wyszło to twórcom całkiem nieĹşle. Całe sterowanie jest wprawdzie bardzo uproszczone, ale tego typu sekwencje mają swój klimat. No i pojazdy! W kaĹźdej kolejnej części CoD nie moĹźe juĹź zabraknąć jakiegoś wehikułu do pokierowania, a teraz zrobiono to lepiej niĹź kiedykolwiek. Zasiądziecie za sterami wielkiej łodzi, a takĹźe helikoptera i co najwaĹźniejsze – moĹźna nimi kierować własnoręcznie, nie są to sekcje „na szynach”! To bardzo fajne urozmaicenie od ciągłego strzelania i aĹź szkoda, Ĺźe nie zaserwowano nam tu większej liczby etapów z wehikułami. Warto przy okazji dodać, Ĺźe tego typu levele pokazują jak bardzo Black Ops potrafi być efekciarski, bo wszechobecne wybuchy wprost wydobywają się z ekranu. NiewaĹźne czy częstujecie budynki rakietami (odnawiającymi się notabene w nieskończoność), czy karabinkiem - i tak w efekcie obejrzycie eksplozję. Mało to ma wspólnego z realizmem, ale przecieĹź wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, Ĺźe Call of Duty realistyczną grą nie jest. Ma wywoływać wypieki na twarzy ciągłą akcją i... wywołuje.

Inna sprawa, Ĺźe całe to efekciarstwo trzeba po prostu zaakceptować. W całej grzr nie ma ani krzty realizmu, raczej parcie przed siebie w stylu Rambo i wycinanie kolejnych setek Ĺźołnierzy na drodze. To typowy „odstresowywacz”, w którym spokojnie moĹźna wyłączyć myślenie i radośnie biec do celu z okrzykiem na ustach. Wiele osób porównuje gry Call of Duty do filmów z Jamesem Bondem i trzeba przyznać, Ĺźe jest w tym sporo racji. Tam teĹź mamy przed sobą jednoosobową armię zdolną powstrzymać setki wrogich jednostek, efekciarskie wybuchy i kaskaderskie motywy. Dokładnie tak samo moĹźna przecieĹź opisać Black Ops i wszystkie ostatnie Call of Duty.