DRUGA OPINIA

Baron Ski: Według mnie AC:U w takiej formie nie powinien się w ogóle ukazać. Tony bugów, chrupiąca animacja (ta gra tnie praktycznie cały czas!), średnio porywająca fabuła i te same problemy co w poprzednich częściach… To chyba najbardziej spartaczona produkcja (na dzień premiery) w tym roku.

Paryż w Unity jest piękny, to fakt. Wielkie, odwzorowane z najdrobniejszymi szczegółami miasto, wspaniałe oświetlenie, a do tego setki otwartych budynków. Na taką lokację czekaliśmy od lat. Co z tego jednak, skoro framerate prezentuje tragiczny poziom… Gram po zainstalowaniu trzeciego patcha (v 1.03), czwarty w drodze, a animacja tnie jak szalona. Tu zwykły bieg przez tłum ludzi powoduje „czkawkę”, a co dopiero przy większych zadymach. Ubisoft tłumaczy, że nie wynika to z ilości polygonów, a bardziej ze złożonych algorytmów SI, które obsługują setki NPC-ów naraz na ekranie. Szczerze mówiąc mało mnie obchodzi jaka jest przyczyna – gra chodzi zaledwie w 900p (rozdzielczość 1600x900) na obu konsolach nowej generacji i przycina niemalże non stop. Najbardziej widać to podczas biegania po ulicach miasta, bo na dachach jest już lepiej, ale… Litości, to są konsole nowej generacji. Coś takiego ma zachęcać niezdecydowanych do przesiadki na nowe maszynki? No i te loadingi… Wejście do kryjówki Assassinów – loading, scenka, loading, wyjście, loading. Naprawdę nie dało się tego jakoś obejść?

Pomijając już tragiczną wydajność tego tytułu, reszta wcale nie błyszczy. Fabuła jest zjadliwa, ale widzieliśmy już w tej serii ciekawsze wątki. System walki jest tak samo niedorobiony jak dawniej, przeciwnicy ślepi i głusi jak dawniej, a twórcy starają się ratować sytuację na siłę podnosząc poziom trudności. Co ważne, nie podnoszą go w sposób uczciwy, a jedynie powodują, że przeciwnicy zadają kilka razy większe obrażenia w późniejszych rozdziałąch, co sztucznie zmusza nas do wykonywania pobocznych zadań i podpakowywania swojego bohatera. Dziwne też, że najlepsze przedmioty są bardzo drogie i zarobienie na nie w normalny sposób zajmuje wieki. Chociaż nie, nie ma w tym nic dziwnego - są przecież mikrotransakcje, lepiej zapłacić za dobry miecz swoją kartą kredytową, nieprawdaż?

Co warto pochwalić? Usprawniono parkour – można teraz tak samo wygodnie schodzić z budynków, jak się na nie wchodziło. Jest mocno promowany tryb kooperacji i choć nie opiera się on na głównym wątku fabularnym, i tak prezentuje się bardzo dobrze. To mini-zadania ze swoimi oddzielnymi historyjkami, którymi warto się zainteresować. Największą zaletą tego tytułu jest jednak (o czym już wspomniałem) miasto – Paryż, ze wspaniałym klimatem rewolucji francuskiej, bardzo szczegółowo odwzorowany i różnorodny. To jest ten świat, po którym chce się biegać (choćby bez celu), a to największy komplement dla gry z otwartym światem. Pochwalić muszę też zadania poboczne. Są różnorodne i po prostu ciekawsze niż w poprzednich częściach. Świetne są zwłaszcza misje detektywistyczne, w których trzeba kombinować na własną rękę, ale i zadania Nostradamusa trzymają poziom. W nich trzeba już ruszyć głową (zero podpowiedzi) i na własną rękę rozwiązywać zagadki. Dla tych, którzy lubią rozwalać gry na 100% czeka tu naprawdę sporo niezłej zabawy.

Podsumowując, mimo że w miarę zaliczania kolejnych rozdziałów bawiłem się coraz lepiej, to i tak jak dla mnie Unity jest mimo wszystko sporym rozczarowaniem. Najbardziej pod kątem wydajności silnika – twórcy na razie nie radzą sobie z konsolami nowej generacji. Powinni popracować również nad umownym systemem walki i żenującą Sztuczną Inteligencją przeciwników, bo ile można narzekać na to samo? Szczerze mówiąc, mi bardziej do gustu przypadł ubiegłoroczny Assassins Creed IV: Black Flag. On też cierpiał na stare problemy, ale nadrabiał świetnym pirackim klimatem i gigantyczną mapą. Czyli? Od biedy można zagrać, ale Unity to największy wstyd dla Ubisoftu w tym roku. Moja ocena: 6.9/10.